Żółw grecki

Opis: Karapaks mocno wypukły, plastron płaski o bokach wygiętych ku górze. Samce mają tylną część nieco wklęsłą. Głowa masywna częściowo pokryta regularnymi tarczkami. Szczęki tworzą dziób. Szyja długa pokryta miękką skórą. Przednie kończyny trochę spłaszczone, a tylne słupkowate. Nogi zakończone 5 prostymi pazurami. Zdarzają się osobniki ze zredukowanymi palcami tylnych kończyn do 3. Ogon krótki, gruby mocno zwężony na końcu zakończony twardym kolcem. Karapaks ma barwę jasnożółtą, jasnobrązową lub oliwkowobrązową. Na środku każdej tarczy widnieje ciemnobrązowa lub czarna plama. Ciało ma barwę szarą lub jasnooliwkową bez plam.
Podgatunki: Testudo Hermanni Hermanni, Testudo Hermanni Boettgeri.
Rozmiary: Długość karapaksu: samce do 25 cm, samice do 30 cm
Masa ciała do kg.
Biotop: Suche, silnie nasłonecznione, częściowo kamieniste tereny z roślinnością trawiastą i niskimi drzewami.
Pokarm: Miękkie, soczyste łodygi, liście, kwiaty, zioła, mniszek lekarski, oset, koniczyna.
Behawior: Tryb życia ściśle lądowy i dzienny. W czasie upałów kryje się w ziemnych kryjówkach, które potrafi sam wykopać. Szybko chodzi z pancerzem uniesionym nad ziemią. Gdy temperatura spada szybko zapada w letarg.
Rozmnażanie: Samica składa raz do roku w maju lub czerwcu jaja do wygrzebanych przez siebie jam w ziemi w nasłonecznionych miejscach 3-8 jaj (mogą odbyć się w dwóch miotach).
Występowanie: Półwysep Bałkański, Półwysep Apeniński - południowe obszary, Sycylia, Korsyka, Sardynia, Południowa Francja (z Korsyką), wschodnia Hiszpania, zachodnia Turcja.

[edytuj] Hodowla w terrarium

W domowej hodowli zjada większość roślin łąkowych, jako rzadki dodatek można podawać utartą na tarce marchewką. Nie podaje się owoców i warzyw, są zbyt kaloryczne, często moczopędne, a niektóre z nich typu sałata, szpinak, rabarbar, kapusta - zawierają groźne dla zdrowia żółwia szczawiany, doprowadzające do odwapnienia kości i krzywicy oraz kamicy nerkowej. Owoce, z uwagi na zawartość cukru mogą być przyczyną namnażania się pasożytów w przewodzie pokarmowym. Żółw grecki jest 100% jaroszem, żywi się wyłącznie roślinami. Jedynie przez czysty przypadek może zjeść np. małego bezkręgowca wraz z roślinami. Lecz nie stanowi to stałego elementu diety, dlatego podczas domowej hodowli żółwie karmi się pokarmem wyłącznie roślinnym. Dieta tego gada powinna być maksymalnie zbliżona do sposobu odżywiania w naturze, czyli powinna być obfita w błonnik i wapń, zaś uboga w białko, cukier i tłuszcze. Zimą, jeśli żółw jest nie zimowany podstawę diety powinny stanowić wszelkie susze (suszone rośliny łąkowe, sianko, jakie można kupić w sklepie zoologicznym).

[edytuj] Terrarium

Terrarium dla żółwia greckiego powinno być 8 x dłuższe od pancerza (karapaksu). W takim terrarium powinno być jedno, znacznie cieplejsze od pozostałych miejsce, w którym temperatura będzie wynosić 35-40 ^C. W pozostałych częściach należy utrzymać temperaturę 23-26 ^C. Należy stworzyć dla żółwia kryjówki, w których będzie mógł schować się, gdy będzie mu zbyt ciepło lub gdy będzie spał - w tym celu mogą posłużyć np. wydrążone fragmenty korzeni lub kamieni lub wkopaną do połowy doniczkę (nie plastikową). Można również z korzeni drzew, kamieni i innych elementów stworzyć labirynt, którym żółwie chętnie będą wędrować - ruch jest bardzo istotny dla żółwi. Należy również wyznaczyć miejsce stałego karmienia - najlepiej w karmniku, żeby żółw nie rozrzucił pokarmu po całym terrarium. W dużym terrarium można raz na jakiś czas przenieść karmnik, zmuszając tym samym żółwie do poszukiwań i ruchu. Z roślinności powinno się zrezygnować, ponieważ jest ona chętnie zjadana przez nie. Jako podłoże najlepiej spisuje się darń - systematycznie podlewana stanowi przez długi czas naturalny wycinek środowiska. W terrarium nie powinno zabraknąć miski z wodą - miska powinna być na tyle duża, żeby żółw zmieścił się cały i na tyle płytka by mógł w niej swobodnie oddychać - żółwie lądowe nie potrafią pływać. Niezbędnym elementem wystroju terrarium jest też oświetlenie. W terrarium powinny znaleźć się: tzw. lustrzanka (40-60 W) oraz świetlówka emitująca promieniowanie UV-B (niezbędne do produkcji w skórze żółwia witaminy D wykorzystywanej do przyswajania wapnia i fosforu) 8-10 %.