Adyton

Z Wikipedii

Adyton (gr. ἄδυτον "niedostępny") – "miejsce święte świętych", ukryta część starożytnego sanktuarium, świątyni, gaju świętego lub groty, do której dostęp mieli wyłącznie kapłani i osoby wybrane. Przechowywano w nim świętości. Zwykle mieściło też kultowy posąg bóstwa, a czasami było miejscem wyroczni. Adyton zazwyczaj mieścił się w tylnej części naosu.

W niektórych świątyniach Apollina adyton był wydzieloną częścią celli z posągiem bóstwa, często o obniżonej podłodze (jak w Bassai) i zawierający obiekty sakralne. Rzadziej był kryptą podświątynną mieszczącą wyrocznię (jak w Klaras).

W najsłynniejszej światyni Apollina w Delfach w adytonie znajdował się omfalos, złoty posąg bóstwa, święty laur, grobowiec Dionizosa i ustawiony nad wieszczą szczeliną trójnóg, na którym zasiadała Pytia.

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu architektury, architektura, sztuka.