Agostino Di Bartolomei

Z Wikipedii

Agostino Di Bartolomei (ur. 8 kwietnia 1955 w Rzymie - zm. 30 maja 1994 w Castellabate), były piłkarz włoski grający na pozycji środkowego pomocnika lub libero. W czasie kariery piłkarskiej mierzył 180 cm wzrostu, ważył 75 kg. Nosił przydomki "Ago" i "Diba".

[edytuj] Biografia

Di Bartolomei pochodził z przedmieść Rzymu. Piłkarskie kroki stawiał w dzielnicy Garbatella i niedługo potem trafił do juniorów AS Roma. W 1972 roku został włączony do kadry pierwszej drużyny, a w Serie A zadebiutował 22 kwietnia 1973 w zremisowanym 0:0 meczu z Interem Mediolan. Liczył sobie wówczas 18 lat. W swoich pierwszych dwóch sezonach w dorosłym futbolu zaliczył raptem 10 spotkań i zdobył swojego premierowego gola (w 1. kolejce sezonu 1973/1974, w wygranym 2:1 październikowym spotkaniu z Bolonią). W sezonie 1974/1975 wystąpił w 13 spotkaniach i po raz pierwszy zajął z Romą miejsce na podium. Na sezon 1975/1976 Agostino został wypożyczony do Lanerossi Vicenza, gdzie zaczął występować w pierwszym składzie i zdobył dla tego zespołu 4 bramki. Latem 1976 powrócił na Stadio Olimpico i w drużynie prowadzonej przez Szweda Nilsa Liedholma wywalczył miejsce w wyjściowej jedenastce występując na środku pomocy. W sezonie zdobył 8 bramek, a w kolejnym z 10 na koncie został najlepszym strzelcem drużyny. W 1980 roku Di Bartolomei osiągnął swój pierwszy sukces w karierze, jakim było zdobycie Pucharu Włoch. Obfitym w sukcesy był też sezon 1980/1981, gdy Agostino drugi raz rzędu sięgnął po krajowy puchar, a następnie także po wicemistrzostwo Włoch. W sezonie 1981/1982 wraz z kolegami klubowymi zakończył ligę na 3. miejscu w tabeli. Latem 1982 z zespołu odszedł libero Maurizio Turone i Liedholm dość niespodziewanie przesunął Agostina na tą pozycję. Mimo grania w obronie Di Bartolomei zdobył 7 goli w lidze (po Roberto Pruzzo najwięcej w zespole) i walnie przyczynił się do wywalczenia przez "giallo-rossich" pierwszego od 1942 roku mistrzostwa kraju. W 1984 roku zdobył kolejny Coppa Italia, wicemistrzostwo Italii, a także dotarł do finału Pucharu Mistrzów, w którym wystąpił przez pełne 120 minut, skutecznie wykorzystał rzut karny w serii rzutów karnych, jednak rzymianie przegrali w niej 2:4 z Liverpoolem i to Anglicy sięgnęli po puchar. Dla Romy przez 11 sezonów rozegrał 237 ligowych spotkań (w tym ponad 130 jako kapitan) i strzelił 50 bramek.

Latem 1984 Di Bartolomei zmienił barwy klubowe i przeszedł do A.C. Milan, gdzie także miał pewne miejsce w składzie, a do zespołu ściągnął go sam Liedholm. W 1985 roku zajął z Milanem 5. miejsce w Serie A oraz wywalczył pierwszy puchar kraju w barwach nowego klubu. W 1986 roku zakończył sezon w "rosso-nerich" na 7. pozycji, a rok później na 5. Dla Milanu zagrał 88 razy i strzelił 9 goli.

W 1987 roku Agostino trafił do AC Cesena, z którą zajął 9. miejsce w lidze. Rok później był już piłkarzem Salernitany, w której przez 2 sezony grał w Serie C1/B i ostatecznie w 1990 roku zakończył piłkarską karierę w wieku 35 lat.

Po zakończeniu kariery Di Bartolomei miewał kłopoty natury osobistej. 30 maja 1994 roku w 10. rocznicę meczu z Liverpoolem popełnił samobójstwo, strzelając do siebie z pistoletu w domu w miasteczku Castellabate^[1].

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1972/73	AS Roma	Włochy	Serie A	2	0
1973/74	AS Roma	Włochy	Serie A	8	1
1974/75	AS Roma	Włochy	Serie A	13	0
1975/76	Lanerossi Vicenza	Włochy	Serie A	33	4
1976/77	AS Roma	Włochy	Serie A	29	8
1977/78	AS Roma	Włochy	Serie A	26	10
1978/79	AS Roma	Włochy	Serie A	28	5
1979/80	AS Roma	Włochy	Serie A	23	5
1980/81	AS Roma	Włochy	Serie A	30	6
1981/82	AS Roma	Włochy	Serie A	22	3
1982/83	AS Roma	Włochy	Serie A	28	7
1983/84	AS Roma	Włochy	Serie A	28	5
1984/85	AC Milan	Włochy	Serie A	29	6
1985/86	AC Milan	Włochy	Serie A	29	2
1986/87	AC Milan	Włochy	Serie A	30	1
1987/88	AC Cesena	Włochy	Serie A	25	4
1988/89	Salernitana Calcio	Włochy	Serie C1	22	7
1989/90	Salernitana Calcio	Włochy	Serie C1	30	9
			Łącznie w Serie A	'383	67