Akanie
Z Wikipedii
Akanie - nieodróżnianie nieakcentowanych /a/ i /o/. Występuje w języku rosyjskim (коро́ва (korowa) - [kɐ'rovə] 'krowa') i w języku białoruskim (карова karowa 'ts.', Лукашэнка Łukaszenka). Jest skutkiem silnego akcentu dynamicznego. Brak akania to okanie.
Dawniej akanie uznawano za innowację językową, ale takie fakty jak rozwój prasłowiańskich grup typu TorT[1] (czy raczej TărT) w TraT w językach południowosłowiańskich i niekiedy w TarT w języku kaszubskim oraz odpowiadanie litewskiego /a/ słowiańskiemu /o/ sprawiają, że współcześnie niekiedy przyjmuje się, iż jest to archaizm. Mocnym argumentem przeciwko archaicznemu charakterowi tego zjawiska jest obecność samogłoski /o/ w sylabach nieakcentowanych w tzw. gramotach smoleńskich z przełomu XIII i XIV wieku.[2]
Przypisy
- ↑ grupy spółgłoskowo-samogłoskowe, w których "T" oznacza dowolną spółgłoskę
- ↑ Zarys gramatyki porównawczej języków słowiańskich, Zdzisław Stieber, Warszawa 2005