Aleksander Bystry

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: styl, język, źródła. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Aleksander Bystry ps. "Krwawy Oleś" (ur. 21 listopada 1925 r. w Tarnowie Podgórnym, zm. 26 kwietnia 2003 w Poznaniu) – polski naukowiec i ksiądz katolicki, kanonik, doktor teologii, profesor Papieskiego Wydziału Teologicznego w Poznaniu, publicysta katolicki, wieloletni kapelan sióstr serafitek.

Spis treści 1 Biografia 2 Publikacje 3 Ciekawostki 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

Urodził się w 1925 w wielkopolskiej religijnej rodzinie, jako pierwsze z dwójki dzieci urzędnika pocztowego Stefana i Heleny (z d. Kajetaniak). W rodzinnym Tarnowie Podgórnym rozpoczął naukę w szkole powszechnej, jednak już od w 1934 r. kontynuował ją w Gnieźnie, dokąd przeprowadziła się jego rodzina z powodu służbowego przeniesienia ojca. Z tej samej przyczyny w 1937 r. Bystrzy przenieśli się do Poznania, gdzie młody Aleksander rozpoczął kształcenie średnie w Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny. Dalszą edukację przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie okupacji niemieckiej zobowiązany przez Niemców do pracy w okresie 1940-1942 r. był chłopcem do posyłek w fabryce, w latach 1942-1944 pracownikiem biurowym w firmie konfekcyjnej, a następnie przez sześć miesięcy robotnikiem przy budowie fortyfikacji na wschodzie Wielkopolski. Po zakończeniu wojny przeniósł się do Środy Wielkopolskiej, gdzie jego ojciec został naczelnikiem poczty i kontynuował naukę w poznańskim Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego. Tam był kierownikiem kółka liturgicznego i sekretarzem Sodalicji Mariańskiej. W opinii wystawionej mu przez prefekta (katechetę) widnieje zapis o "głębokiej pobożności, częstym przystępowaniu do komunii i aktywnym udziale w życiu religijnym szkoły". W lutym 1947 r. zdał maturę i uzyskał wykształcenie średnie. Znał biegle języki: angielski, francuski, niemiecki i łaciński, w mniejszym stopniu miał znać włoski.

Niezwłocznie po zdaniu matury Aleksander Bystry wstąpił do Seminarium Duchownego w Gnieźnie. W latach 1948-1952 studiował teologię w Poznaniu. 7 czerwca 1952 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk abpa Walentego Dymka. Został skierowany jako wikariusz do Kępna, gdzie miał być katechetą. Po krótkim czasie władza komunistyczna odmówiła mu prawa do prowadzenia katechez i sprawowania funkcji kapelana szpitala, w związku z czym w 1953 r. młodego księdza przeniesiono do Buku. Tam pełnił funkcję wikariusza przez dwa lata. W 1955 r. został skierowany na specjalistyczne studia do Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1961 r. obronił rozprawę doktorską "Obrona zgodności wiary z wiedzą w pismach ks. Mariana Morawskiego TJ", uzyskując tytuł doktora teologii i został wykładowcą teologii fundamentalnej, religioznawstwa oraz teologii dogmatycznej w Instytucie Teologii Fundamentalnej i Dogmatycznej poznańskiego Papieskiego Wydziału Teologicznego (wówczas: Poznańskie Seminarium Duchowne, dziś: Wydział Teologiczny UAM). Równolegle mianowany został kapelanem Domu Prowincjonalnego Sióstr Serafitek. Wkrótce później przez krótki czas wykładał gościnnie w Genewie. Miało to związek z przygotowywaną pracą habilitacyjną, do której gromadził materiały w trakcie pobytów naukowych we Francji, Niemczech i Szwajcarii. Wspominany jako wychowawca i opiekun młodzieży, był wymagającym egzaminatorem. Z tej przyczyny studenci nadali mu pseudonim "Krwawy Oleś", o czym Bystry dowiedział się i co zaakceptował. Do jego zainteresowań naukowych należało religioznawstwo i od Soboru Watykańskiego II ekumenizm. W 1969 r. w Warszawie otrzymał misję kanoniczną na prowadzenie wykładów zleconych z zakresu teologii ekumenicznej w Akademii Teologii Katolickiej.

Równolegle był także publicystą m.in. Przewodnika Katolickiego (w którym od 1986 r. pełnił też funkcję asystenta kościelnego), Biblioteki Kaznodziejskiej i Kalendarza Liturgicznego. Przez pewien okres prowadził także serię popularnonaukowych wykładów na temat religioznawstwa i ekumenizmu w Radiu Emaus. W trakcie swojego kapłaństwa był przez kilka kadencji członkiem Referatu ds. Ekumenicznych oraz Archidiecezjalnej Komisji Nauki i Wiary. Przez trzy lata był też członkiem Komisji Ekumenicznej Episkopatu Polski, z czego zrezygnował przez upływem kadencji. W 1996 r. za swoje zasługi nagrodzony został przez ówczesnego metropolitę poznańskiego arcybiskupa Juliusza Paetza godnością kanonika honorowego Kapituły Metropolitarnej przy Bazylice Archikatedralnej pw. św. św. Piotra i Pawła. Z dniem 31 października 2002 na własny wniosek (z przyczyn zdrowotnych) został odwołany przez abpa Stanisława Gądeckiego z funkcji kapelana Domu Prowincjonalnego Sióstr Serafitek. W zamian za wieloletnią posługę i zasługi dla Serafitek (m.in. znaczący udział w procesie beatyfikacyjnym bł. s. Marii Sancji Janiny Szymkowiak), siostry zapewniły Bystremu dożywotnie mieszkanie i opiekę.

Zmarł tragicznie 26 kwietnia 2003 r. przechodząc przez jezdnię w niedozwolonym miejscu między katedrą a seminarium, potrącony przez samochód. Pochowany został na poznańskim cmentarzu miłostowskim.

[edytuj] Publikacje

1. "Wiara a nauki przyrodnicze w ujęciu ks. Mariana Morawskiego", Kraków 1972 r.
2. "Konferencje o nowych konstytucjach Zgromadzenia Sióstr Serafitek: 1881-1981", Poznań 1981 r.
3. tłum. z niem.: Jorg Zink "Wyznanie Wiary"

[edytuj] Ciekawostki

Ksiądz Bystry znany był z dużego poczucia humoru i wielu zabawnych cytatów. Opisując swoją wizytę u znajomego proboszcza, z gadatliwą gospodynią na plebanii, skomentował: "Nie bardzo wiem, czyim byłem gościem". Innym razem przedstawiając się, powiedział: "Nazywam się Bystry, ale nazwisko mi się nie sprawdza". W ostatnich latach życia tłumacząc swoją słabszą pamięć do spraw bieżących, przy doskonałej w sprawach dawniejszych, wyjaśniał: "Dawniej płyta była gładka i wszystko zapisało się dobrze, a teraz płyta jest porysowana i zapisuje się gorzej". Mnóstwo zabawnych, choć czasem złośliwych komentarzy, Bystry słał w kierunku swoich studentów, np. w przypadku spóźnienia się na jego wykład. Czasem też sam przedstawiał się nadanym mu przez studentów pseudonimem "Krwawy Oleś". Pod koniec życia telefonując do krewnej, rozpoczął i przez dłuższy czas prowadził rozmowę w języku francuskim, pytając później po polsku, czy jeszcze zachował dobry akcent.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• "Krzysztof, czyli 'niosący Chrystusa'"- wspomnienie o ks. Aleksandrze Bystrym w Przewodniku Katolickim
• Ks. Marian Piątkowski "Ksiądz Aleksander Bystry"- oficjalny nekrolog Kurii Metropolitarnej po śmierci ks. Aleksandra Bystrego
• "Radujmy się wszyscy w Panu obchodząc uroczystość ku czci Wszystkich Świętych"- rozważania ks. Bystrego na dzień Wszystkich Świętych 1998 r.
• Definicja i znaczenie Wniebowzięcia NMP wg ks. Aleksandra Bystrego.