Aleksander Kokoszyn

Z Wikipedii

Aleksander Kokoszyn (1903 — 1979), ślusarz, członek Komunistycznej Partii Polski, działacz Polskiej Partii Robotniczej, generał brygady Wojska Polskiego, oficer PRL-owskich wojskowych służb specjalnych, m.in. szef Głównego Zarządu Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej, a po likwidacji GZI i utworzeniu Wojskowej Służby Wewnętrznej pierwszy jej szef.

Absolwent kursów NKWD w Smoleńsku, 1942 - pracuje w tajnej drukarni PPR i GL w Warszawie wraz z żoną - Stanisławą Sowińską, aresztowany przez gestapo trafia do obozu koncentracyjnego, w latach 1945-1946 zastępca szefa Wydziału Informacji Łódzkiego Okręgu Wojskowego, a do grudnia 1948 szef Wydziału I GZI WP, odpowiedzialnego za ochronę kontrwywiadowczą instytucji centralnych Ministerstwa Obrony Narodowej. Następnie w latach 1949-1956 pełnił funkcję zastępcy dowódcy Wojskowego Korpusu Górniczego. Jego zastępcą do spraw kontrwywiadu został pułkownik Tadeusz Pietrzak, późniejszy Komendant Główny MO. 8 grudnia 1957 Kokoszyn zastąpił na stanowisku szefa GZI MON pułkownika Karola Bąkowskiego.

Jako nowy szef miał za zadanie zreorganizować tzw. Informację Wojskową oraz oczyścić jej struktury z oficerów, na których ciążyły zarzuty stosowania brutalnych metod podczas śledztwa. Działania te miały w szybkim tempie doprowadzić do stworzenia nowej formacji, czyli Wojskowej Służby Wewnętrznej. Wraz ze zniesieniem KdsBP (na mocy zarządzenia nr 347 prezesa Rady Ministrów z 28 listopada 1956) organa Informacji Wojskowej zostały wcielone do MON, a organa Informacji Wojsk Wewnętrznych (tj. Wojska Ochrony Pogranicza i Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego) do MSW. Na mocy zarządzenia nr 01 ministra obrony narodowej z dnia 10 stycznia 1957 o powołaniu WSW (Wojskowej Służby Wewnętrznej) organa Informacji Wojskowej zostały zniesione. Aleksander Kokoszyn 14 stycznia 1957 stanął na czele nowej formacji (WSW). Kierował nią aż do listopada 1964, w międzyczasie awansując do stopnia generała brygady.