Aleksander Szychowski

Z Wikipedii

Aleksander Henryk Szychowski inżynier (ur. 25 września 1890 Piotrków - zm. maj 1970 w Szczecinie). Generał brygady Wojska Polskiego, oficer saperów wojsk rosyjskich. Średnią szkołę ukończył w 1908 w Brześciu, po czym wstąpił na Akademie Lekarska w Petersburgu. Podejrzany o działalność niepodległościową był przesłuchiwany przez policję a następnie powołany do służby wojskowej. w l. 1910 - 1912 był słuchaczem Wojskowej Akademii Inżynieryjnej. Od 1911 oficer saperów. Początkowo służył w 3 batalionie kolejowym, a następnie do grudnia 1917 w w grenadierskim batalionie saperów jako dowódca kompanii i adiutant batalionu. Uczestnik I wojny światowej na froncie niemieckim. Za czyny wojenne otrzymał sześć orderów bojowych. W l. 1917 - 1918 służył w I Korpusie Polskim w Rosji (na Wschodzie), w stopniu kapitana, w Oficerskiej Legii u płk. Konarzewskiego, a następnie w w 3 pułku strzelców. w składzie tego pułku walczył z z bolszewikami za co był odznaczony Krzyżem Walecznych. W lipcu 1918 razem z pułkiem (25 oficerów i 600 żołnierzy) pierwszym transportem wrócił do kraju.

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim w Lublinie na stanowisku szefa wyszkolenia dowództwa Okręgu Korpusu u gen. ppor. Rydza Śmigłego. W styczniu 1919 w Naczelnym Dowództwie WP jako szef Sekcji Oddziału Inżynieryjnego. Na tym stanowisku na froncie bolszewickim. Po wojnie 1920 szef saperów Dowództwa Okręgu Generalnego / Dowództwa Okręgu Korpusu w Krakowie. Podpułkownik z czerwca 1919. W 1922 w 2 pułku kolejowym, w 1923 w Oddziale IV Sztabu Generalnego. W latach 1923 - 1924 na kursie szkoleniowym w Wyższej Szkole Wojennej. W 1924 roku w Dowództwie Okręgu Korpusu w Krakowie, w 1928 dowódca 7 pułku saperów w Poznaniu. Pułkownik Sztabu Generalnego z 1 lipca 1925. W 1932 w Sztabie Głównym. W okresie 1938 - wrzesień 1939 szef Komunikacji Wojskowej Sztabu Głównego. Generał brygady z 19 marca 1938. Po kampanii wrześniowej internowany w Rumunii, a od lutego 1941 w niewoli niemieckiej.

Po uwolnieniu udał sie do Francji, skąd w marcu 1946 powrócił do Polski. Formalnie zaliczony do kadry Wojska Polskiego lecz jeszcze w 1946 przeniesiony w stan spoczynku. Pracował na Polskich Kolejach Państwowych na Pomorzu Zachodnim. Po przejściu na emeryturę mieszkał w Szczecinie, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Odznaczenia: Polonia Restituta 4 kl., Krzyż Zasługi złoty

[edytuj] Źródła

• T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991.
• H. P Kosk Generalicja Polska wyd.: Oficyna wydawnicza Pruszków 1998.
• Z. Barszczewski Sylwetki Saperów wyd.: Bellona Warszawa 2001.