Wyższa Szkoła Wojenna
Z Wikipedii
Wyższa Szkoła Wojenna (W.S.Woj.) była akademią wojskową II RP szkolącą kadrę dowódczą i sztabową Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W.S.Woj. powstała po reorganizacji Szkoły Sztabu Generalnego (powstałej na postawie Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego).
- 1917 kurs wojenny oficerów Sztabu Generalnego, Warszawa
- 1919-1921 Wojenna Szkoła Sztabu Generalnego, Warszawa,
- 1921-1922 Szkoła Sztabu Generalnego, Warszawa,
- 1922-1939 Wyższa Szkoła Wojenna, Warszawa,
- 1941-1946 Wyższa Szkoła Wojenna, początkowo Londyn, później Eddlestor pod Peebles w Szkocji, po wojnie w Cupar Fife (Szkocja).
Na początku kształciła wyższych oficerów, później młodszych (poruczników i kapitanów). Do szkoły przyjmowano również hospitantów z innych armii. Głównie Gruzinów i Ukraińców, ale także Estończyków, Łotyszy, Japończyka i Francuza.
Jej podstawowy kurs trwał dwa lata. Absolwenci uzyskiwali tytuł oficera dyplomowanego. Do 1939 r. szkołę ukończyło ponad tysiąc absolwentów, a w latach 1941-1946 wypromowano ich 296.
Początkowo program nauczania oparty był na wzorach francuskich. Olbrzymi wpływ na proces kształcenia miała francuska misja wojskowa, a szczególnie płk Ludwik Faury. W latach 1928-1939 komendantem WSWoj. był gen. Tadeusz Kutrzeba. W 1932 szkoła podporządkowana została Generalnemu Inspektoratowi Sił Zbrojnych.
Powołany został komitet Wyższej Szkoły Wojennej. W skład jego weszli:
- gen. Kazimierz Sosnkowski - przewodniczący
- gen Edward Rydz-Śmigły
- gen. Kazimierz Fabrycy - I wiceminister
- gen. Tadeusz Kutrzeba - komendant WSWoj.
- gen. Janusz Gąsiorowski - szef Sztabu Głównego
W ramach uczelni funkcjonowała także:
- Wyższa Szkoła Intendentury - od 1921
- Wyższa Szkoła Lotnicza - od 1936
- Wyższa Szkoła Inżynierii - od 1936
Szkoła prowadziła także kursy dokształcające i specjalistyczne, oraz współpracowała z Centrum Wyższych Studiów Wojskowych.
- I Kurs Wojenny Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego 1919
- II Kurs Wojenny / I Kurs Normalny Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego 1920-1921
- II Kurs Normalny W.S.Woj. 1921-1923
- III Kurs Normalny W.S.Woj. 1922-1924
- IV Kurs Normalny W.S.Woj. 1923-1925
- V Kurs Normalny W.S.Woj. 1924-1926
- VI Kurs Normalny W.S.Woj. 1925-1927
- VII Kurs Normalny W.S.Woj. 1926-1928
- VIII Kurs Normalny W.S.Woj. 1927-1929
- IX Kurs Normalny W.S.Woj. 1928-1930
- X Kurs Normalny W.S.Woj. 1929-1931
- XI Kurs Normalny W.S.Woj. 1930-1932
- XII Kurs Normalny W.S.Woj. 1931-1933
- XIII Kurs Normalny W.S.Woj. 1932-1934
- XIV Kurs Normalny W.S.Woj. 1933-1935
- XV Kurs Normalny W.S.Woj. 1934-1936
- XVI Kurs Normalny W.S.Woj. 1935-1937
- XVII Kurs Normalny W.S.Woj. 1936-1938
- XVIII Kurs Normalny W.S.Woj. 1937-1939
- XIX Kurs Normalny W.S.Woj. 1938-1940
- I Kurs Doszkolenia W.S.Woj. 1921-1922
- II Kurs Doszkolenia W.S.Woj. 1922-1923
- III Kurs Doszkolenia W.S.Woj. 1923-1924
- IV Kurs Doszkolenia W.S.Woj. 1924-1925
- Kursy Wojenne 1940-1946
[edytuj] dowódcy Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego i komendanci W.S.Woj.:
- gen. por. Stanisław Puchalski 10.VI.1919-10.II.1920[1]
- gen. ppor. Stefan Majewski 10.II.1920-6.VII.1921
- gen. dyw. Gustaw Zygadłowicz 6.VII.1921-2.X.1922
- tyt. gen. dyw. w st. spocz. Aureli Serda-Teodorski 1.XI.1922-21.X.1925 [2]
- gen. dyw. Kazimierz Dzierżanowski 21.X.1925-3.VIII.1926
- gen. bryg. Edmund Kessler 20.IX.1926-30.X.1928
- gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba 1928-1939
- płk dypl. Józef Smoleński IX.1942-III.1943
- płk dypl. Marian Korewo III.1943-IX.1944
[edytuj] Zastępcy komendanta Wojennej Szkoły SG i WSWoj.:
- gen. bryg. Józef Kalicki do 03.XII.1924 [3]
- płk dypl. Adam Nałęcz Nieniewski IV-X.1925
[edytuj] Znani wykładowcy i słuchacze
W wykazie podano najwyższy stopień wojskowy, jaki otrzymał każdy z wymienionych niżej oficerów oraz stanowisko zajmowane w szkole i stanowisko pełnione w kampanii wrześniowej 1939.
- Abraham Roman gen. bryg. - kierownik katedry taktyki ogólnej, dowódca Wielkopolskiej Brygady Kawalerii,
- Chruściel Antoni gen. bryg. – wykładowca taktyki, dowódca 82 Syberyjskiego Pułku Strzelców im. Tadeusza Kościuszki,
- Duch Bronisław gen. dyw. – słuchacz, dowódca Piechoty Dywizyjnej 39 Dywizji Piechoty (rez.),
- Grobicki Jerzy gen. bryg. - kierownik katedry taktyki kawalerii, dowódca Oddziału Wydzielonego Nr 2 (Sieradzkiej Brygady Obrony Narodowej) 10 DP Armii „Łódź” i dowódca Kresowej Brygady Kawalerii,
- Hulewicz Bohdan płk dypl. – słuchacz, dowódca Obszaru Warownego „Grodno”,
- Kleeberg Franciszek gen. dyw. - II dyrektor nauk, dowódca Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”,
- Kleeberg Juliusz gen. bryg. – wykładowca taktyki, zastępca dowódcy Okręgu Korpusu Nr II,
- Kukiel Marian gen. dyw. - absolwent kursu wojennego oficerów Sztabu Generalnego z 1917, wykładowca historii wojskowości, w stanie spoczynku, przydziału wojennego nie otrzymał,
- Kuropieska Józef gen. broni - słuchacz, oficer operacyjny Sztabu Grupy Operacyjnej „Bielsko”,
- Kutrzeba Tadeusz gen. dyw. - komendant WSWoj., późniejszy dowódca Armii „Poznań”,
- Lityński Stanisław płk dypl. - wykładowca taktyki ogólnej, szef sztabu Armii „Poznań”,
- Maczek Stanisław gen. broni – słuchacz, dowódca 10 Brygady Kawalerii,
- Mossor Stefan gen. dyw. – kierownik II rocznika, dowódca 6 Pułku Strzelców Konnych,
- Okulicki Leopold gen. bryg. - słuchacz, szef Wydziału Sytuacyjnego Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza,
- Pomazański Henryk płk dypl. - dowódca etapów Armii "Modlin"
- Porwit Marian płk dypl. – kierownik I roku, dowódca Odcinka „Warszawa-Zachodnia” Dowództwa Obrony Warszawy,
- Pragłowski Aleksander gen. bryg. - kierownik katedry taktyki ogólnej, szef sztabu Armii „Łódź”,
- Rola-Arciszewski Stanisław płk dypl. - wykładowca przedmiotów taktycznych, dowódca broni pancernych Armii „Łódź”,
- Romeyko Marian ppłk dypl. - wykładowca taktyki lotnictwa, attaché wojskowy w Rzymie,
- Rudnicki Klemens gen. dyw. - wykładowca, dowódca 9 Pułk Ułanów Małopolskich,
- Skibiński Franciszek gen. dyw. - słuchacz, szef sztabu 10 Brygady Kawalerii,
- Smolarski Władysław płk dypl. - słuchacz, dowódca piechoty dywizyjnej 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty,
- Sosabowski Stanisław gen. bryg. – kierownik katedry taktyki operacyjnej służby sztabów, dowódca 21 Warszawskiego Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy”,
- Stachiewicz Wacław gen. dyw. - wykładowca, szef Sztabu Naczelnego Wodza,
- Szystowski Czesław gen. bryg. - słuchacz, asystent, dowódca artylerii dywizyjnej 17 Wlkp. DP,
- Tomaszewski Tadeusz płk dypl. - szef Sztabu Obrony Warszawy,
- Zahorski Sergiusz gen. bryg. – słuchacz kursu doszkolenia, w stanie spoczynku, przydziału wojennego nie otrzymał,
[edytuj] Bibliografia
- Chocianowicz Wacław, W 50-lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969,
- W 50-lecie Powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie - uzupełnienia i poprawki, Londyn 1972,
- Stawecki Piotr, Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej, Wrocław – Warszawa - Kraków 1997,
- Kuropieska Józef, Wspomnienia oficera sztabu, Krajowa Agencja Wydawnicza, Kraków 1984, ISBN 83-03-00670-3)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- http://www1.aon.edu.pl/zen2/images/stories/ON/BIULETYN4_5.pdf
- http://www1.aon.edu.pl/zen2/images/stories/ON/Biuletyn6.pdf
Przypisy
- ↑ Dekrety Naczelnego Wodza L. 1907 i 1908 z 10.02.1920 r. o zwolnieniu ze stanowiska gen. Stanisława Puchalskiego i mianowaniu gen. Stefana Majewskiego ogłoszone w Dzienniku Personalnym M.S.Wojsk. Nr 6 z 21.02.1920 r.
- ↑ W dniu 21.10.1925 r. Prezydent RP zwolnił tytularnego gen. dyw. w stanie spoczynku Aurelego Serdę-Teodorskiego ze stanowiska komendanta W.S.Woj., a mianował na to stanowisko gen. dyw. Kazimierza Dzierżałowskiego, dotychczasowego dowódcę 28 DP. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 110 z 23.10.1925 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 132 z 20.12.1924 r.