Alfred Aberdam
Z Wikipedii
Alfred Aberdam (ur w 1894 we Lwowie, zm. w 1963 Paryżu) - polski malarz, członek grupy Plastycy Nowocześni.
W 1931 podjął studia artystyczne w Akademii Monachijskiej. W trakcie I wojny światowej dostał się do niewoli rosyjskiej i przebywał w obozie dla jeńców wojennych na Syberii. Od 1921 w Polsce, rozpoczął studia w krakowskiej ASP u profesora Teodora Axentowicza, następnie przebywał w Paryżu, biorąc udział w licznych wystawach, m.in. w Salonach paryskich (Niezależnych i Tuileries), w Wystawie Polskiej Sztuki Nowoczesnej w Galerii Editions Bonaparte w 1929. W tej ostatniej zorganizował wystawę indywidualną w 1931. W 1932 miał wystawy we Lwowie i w Warszawie. Od 1933 należał do grupy Plastycy Nowocześni. W 1935 brał udział w wystawie polskich artystów tworzących we Francji w paryskiej Galerie des Beaux-Arts. Po II wojnie światowej wystawy indywidualne między innymi w: Paryżu (1952), Londynie (1961), Tel-Awiwie (1962). W 1970 w genewskim Petit Palais urządzono wystawę retrospektywną.
[edytuj] Źródła
Na podstawie: Wanda M. Rudzińska, Alfred Aberdam, [w:] Joanna Pollakówna, Malarstwo polskie między wojnami 1918-1939, Warszawa 1982, ISBN 83-221-0191-0, s. 337.
