Alfred Miodowicz

Z Wikipedii

Alfred Miodowicz (ur. 28 czerwca 1929 w Poznaniu), działacz związkowy, polityk.

1959-1990 członek PZPR; 1986-1990 członek KC PZPR, 1986-1989 członek Biura Politycznego KC PZPR; 1985-1986 przewodniczący Komisji Wniosków, Skarg i Sygnałów od Ludności KC PZPR.

1948-1952 działał w organizacjach młodzieżowych; 1952 podjął pracę w Hucie im. Lenina, był tam m.in. pierwszym nagrzewnicowym wielkich pieców. Działał w związkach zawodowych, 1983-1987 przewodniczący Komitetu Wykonawczego Federacji Hutniczych Związków Zawodowych; 1984 został przewodniczącym Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. 1985-1986 członek Rady Państwa, 1985-1989 poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Przeciwnik Wałęsy w debacie telewizyjnej jesienią 1988, następnie brał udział w obradach Okrągłego Stołu. W 1991 został zastąpiony na stanowisku przewodniczącego OPZZ przez Ewę Spychalską. Od 1992 był przewodniczącym Ruchu Ludzi Pracy.

Należał do władz Światowej Federacji Związków Zawodowych (członek Rady Generalnej).

Syn Konstanty (ur. 1951) jest działaczem i posłem Platformy Obywatelskiej^[1].

Przypisy