Alfred Wysocki
Z Wikipedii
Alfred Wysocki (ur. 26 sierpnia 1873, zm. 3 września 1959), polski prawnik i dyplomata.
Na przełomie stuleci dziennikarz Gazety Lwowskiej i członek młodopolskiej bohemy lwowskiej.[1] W latach 1919 – 1920 radca poselstwa i chargé d'affaires w Pradze, następnie w Berlinie. W latach 1922 – 1923 generalny inspektor urzędów konsularnych w Paryżu. W latach 1923 – 1924 w centrali MSZ. W latach 1924 – 1928 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Sztokholmie.
W latach 1928 – 1931 wiceminister spraw zagranicznych RP ( podsekretarz stanu). W latach 1931 – 1933 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Berlinie , w latach 1933 – 1938 ambasador w Rzymie ( przy Kwirynale). Od roku 1938 na emeryturze. W latach 1938 – 1939 senator Rzeczypospolitej.
W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie.
Przypisy
- ↑ Alfred Wysocki, przyszły dyplomata, pracował wówczas w „Gazecie Lwowskiej” i jako młody odporny, zwykł być tak odprowadzać do domu z winiarni George’a Jana Kasprowicza, zawołanego zabawowicza o słabej głowie, i robił to tak, żeby Kasprowicz był przekonany, że to on Wysockiego odprowadza.Palestra 11-12/2006
[edytuj] Bibliografia
- Alfred Wysocki, Sprzed pół wieku Kraków 1958, Wydawnictwo Literackie;
- Alfred Wysocki, Tajemnice dyplomatycznego sejfu, Warszawa 1974, Wyd. Książka i Wiedza;
- Alfred Wysocki, Na placówce dyplomatycznej w Sztokholmie, Toruń 2004, Wyd. Adam Marszałek ,ISBN 83-7322-989-2