Andriej Jeriomienko

Z Wikipedii

Andriej Iwanowicz Jeriomienko (ros. Андрей Иванович Ерёменко) (14 października 1892 wieś Markowka byłej guberni charkowskiej - 19 listopada 1970 Moskwa ) — marszałek radziecki - 1955, Bohater Związku Radzieckiego z 29 lipca 1944, bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej.

Urodził się w chłpskiej rodzinie. Od 1913 w armii rosyjskiej jako poborowy. Walczył w I wojnie swiatowej. W latach 1918-1920 organizator oddziału partyzanckiego w Donbasie, który wszedł do Armii Czerwonej. W czasie wojny domowej na stanowiskach dowódczych m. in. szef sztabu brygady 1 Armii Konnej. W 1925 ukończył kurs doskonalenia dowódców oraz kurs w Wojskowej Akademii Politycznej w 1931.

W 1935 ukończył Akademię Wojskową imienia Frunzego, następnie dowódca 14 Dywizji Kawalerii, korpusu kozackiego i korpusu zmechanizowanego. W 1939 brał udział w wejściu wojsk sowieckich do Polski jako dowódca Korpusu Kawalerii.

Od 1940 dowódca Samodzielnej Armii Dalekowschodniej. W wojnie niemiecko-radzieckiej dowódca Frontu Zachodniego, zastępca dowódcy i dowódca Frontu Briańskiego (sierpień - październik 1941), od grudnia 1942 - lutego 1942 dowódca 4 Armii Uderzeniowej, w okresie sierpień 1942 - luty 1943 dowódca Frontu Południowo-Wschodniego, Frontu Stalingradzkiego i [[Front Południowy|Frontu Południowego. W latach 1943-1945 pod jego dowództwem znalazły się kolejno: , Front Kaliniński 9kwiecień - listopad 1943,, Samodzielna Armia Nadmorska (walcząca na Krymie luty - kwiecień 1944), 2 Front Nadbałtycki (kwiecień 1944 - luty 1945)i 4 Front Ukraiński (marzec - maj 1945). Uczestnik bitew : moskiewskiej i stalingradzkiej, walk pod Smoleńskiem, wyzwolenia Krymu, wybrzeża Bałtyku i Czechosłowacji. był trzykrotnie ranny.

Po wojnie dowodził: Przykarpackim, Zachodniosyberyjskim i Północnokaukaskim Okręgiem Wojskowym. Od maja 1958 w grupie inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. Reputat Rady Najwyższej: 2 - 7 kadencji.

Odznaczenia: order Lenina - pięciokrotnie, order Rewolucji Październikowej , order Czerwonego Sztandaru - czterokrotnie, order Suworowa 1 stopnia - trzykrotnie, order Kutuzowa 1 stopnia, siedmiokrotnie orderami i medalami innych państw. Pochowany w ścianie Kremla.

Autor książek: "Uwagi i polemiki", "Na kierunku zachodnim", "Stalingrad", "W naczale wojny"

[edytuj] Bibliografia

Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 9 Moskwa 1972 A. Abramow U kremlowskoj stieny wyd. Izdatielstwo polityczeskoj litieratyry Moskwa 1978