Andrzej Abazyn
Z Wikipedii
Andrzej Abazyn (ukr.: Абазин Андрій, data urodzenia nieznana, zm. 1703), ukraiński dowódca wojskowy, jeden z uczestników narodowo-wyzwoleńczej walki narodu ukraińskiego przeciwko Polsce w końcu XVII wieku i na początku XVIII na prawym brzegu Dniepra. Pułkownik bracławski w latach 1684—1703. Z pochodzenia abazyńczyk.
[edytuj] Kariera i inne informacje
Był uczestnikiem wspólnego, polsko-kozackiego pochodu przeciwko Turcji na Mołdawię w latach 1686 — 1687. W 1691—1696 brał udział w pochodach na fortece tureckie Kyzykermen, Bendery, Oczaków, Budziak. Organizował także obronę przeciwko napaściom wojsk turecko-tatarskim.
W latach 1702—1703 stał na czele powstania kozaków bracławszczyzny i Podola przeciwko Rzeczpospolitej. Brał udział w oblężeniu Białej Cerkwi i zdobywał Niemirów i Bar. W lutym 1703 roku w bojach pod miejscowością Ładyżyn (w obwodzie winnickim) został ciężko ranny i dostał się do niewoli.
Rozkazem hetmana polnego Adama Sieniawskiego był torturowany i wbity na pal w Szarogródzie.
[edytuj] Źródła
- Чухліб Т. В. Абазин (Абазинець) Андрій // Енциклопедія історії України. — Т. 1. — К., 2005. — С. 9.
- Малий словник історії України. — К.: Либідь, 1997.
- Сергієнко Г. Я. Визвольний рух на Правобережній Україні в кінці XVII – на початку XVIII ст. – Київ,1963.
