Powstanie Paleja
Z Wikipedii
Powstanie Paleja – powstanie kozaków pod wodzą pułkownika Semena Paleja przeciwko Rzeczypospolitej w latach 1702-1704.
Spowodowane likidacją wojska kozackiego przez sejm w 1699. Do listopada 1702 ogarnęło województwo kijowskie, województwo bracławskie, część Wołynia i Podola. Powstańcy kozaccy opanowali Białą Cerkiew, Berdyczów i Niemirów. W celu stłumienia powstania skierwano na Ukrainę znaczne siły pod wodzą hetmana wielkiego koronnego Adama Mikołaja Sieniawskiego. Kozacy zostali pobici pod Berdyczowem, Niemirowem, a w lutym 1703 pod Werbiczami. Resztki wojsk kozackich zamknęły się wraz z Semenem Palejem w Białej Cerkwi. W wyniku interwencji cara Piotra I wojska koronne wstrzymały likwidację ostatnich ośrodków kozackiego oporu. Już jednak w 1704 Palej został aresztowany i wywieziony do Rosji.
Ukraina Prawobrzeżna została zajęta do 1713 przez wojska rosyjskie, a wystąpienia kozacko-chłopskie zostały stłumione ostatecznie przez wojska koronne w 1714.
