Andrzej Buncol

Z Wikipedii

Andrzej Bernard Buncol, pseudonim Krupniok (ur. 21 września 1959 w Gliwicach) – polski piłkarz, pomocnik, reprezentant Polski, brązowy medalista Mistrzostw Świata 1982.

Andrzej Buncol rozpoczynał swoją karierę klubową w Piaście Gliwice, w którym grał do roku 1979, kiedy to przeszedł do Ruchu Chorzów, zespołu mistrza Polski. Tam grał w I lidze dwa sezony. W tym czasie wyróżniał się tak, że stał się podstawowym zawodnikiem reprezentacji Polski. Debiutował w kadrze 17 lutego 1980 roku w Marrakeszu meczem z Marokiem (0:1). Zimą 1981 roku zmienił barwy klubowe i został zawodnikiem Legii Warszawa. W następnym roku pojechał z reprezentacją prowadzoną przez Antoniego Piechniczka na Mundial do Hiszpanii. Na turnieju rozegrał wszystkie pełne mecze, zdobył również gola w meczu z Peru w pierwszej fazie turnieju, wygranym 5:1, grał także w meczu o trzecie miejsce z Francją (3:2). Triumfy święcił również z klubem, jednak tylko krajowe. Nie zdobył z Legią tytułu mistrza Polski, a jedynie tytuły wicemistrzowskie w 1985 i 1986 roku. W tym samym roku pojechał na Mistrzostwa Świata do Meksyku, które były jego ostatnimi.

Po zakończeniu Mundialu wyemigrował do Niemiec Zachodnich, gdzie przyjął obywatelstwo i kontynuował karierę klubową. Grał w zespołach: FC Homburg (1986/1987), Bayer Leverkusen (1987 – 1992), gdzie był niekwestionowaną gwiazdą i zdobył Puchar UEFA w roku 1988, oraz Fortunie Düsseldorf, w której zakończył karierę piłkarską w 1996 roku. W swoich występach w Bundeslidze zdobył 17 bramek. Atutami Buncola jako piłkarza były niesamowite umiejętności techniczne i konstruowania akcji. Nie zrzekł się nigdy obywatelstwa polskiego.