Władysław Antoni Żmuda
Z Wikipedii
 Władysław Żmuda |
||
 |
||
| Imię i nazwisko | Władysław Antoni Żmuda | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1954 Lublin, Polska |
|
| Pozycja | obrońca | |
| Wzrost | 187 cm | |
| Waga | 85 kg | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1966-1972 1972-1974 1974-1980 1980-1982 1982-1984 1984 1984-1987 |
Motor Lublin Gwardia Warszawa Śląsk Wrocław Widzew Łódź Hellas Werona Cosmos Nowy Jork US Cremonese |
34 (0) 67 (1) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1973-1986 | Polska |
91 (2) |
Władysław Antoni Żmuda (ur. 6 czerwca 1954 w Lublinie), polski piłkarz i trener piłkarski.
Na boisku występował w formacji obronnej. Swoją karierę rozpoczynał w Motorze Lublin. Grał także w Gwardii Warszawa, Śląsku Wrocław i Widzewie Łódź, później również w drużynach włoskich (Hellas Werona, US Cremonese) i amerykańskich. Trzykrotny mistrz Polski (1977 ze Śląskiem, 1981-1982 z Widzewem). W reprezentacji Polski od 1973 do 1986 (91 meczów i 2 gole – to trzeci wynik po Lacie i Deynie); czterokrotnie brał udział w Mistrzostwach Świata w piłce nożnej (1974 – brązowy medal, 1978, 1982 – brązowy medal i 1986). Do Żmudy należy rekord występów wśród polskich piłkarzy występujących na MŚ – aż 21 gier w czterech kolejnych finałach (do 1998 roku był to 2 wynik po Uwe Seelerze z RFN). Zdobył również srebrny medal olimpijski w Montrealu (1976).
Jako trener współpracował z Pawłem Janasem – szefem reprezentacji olimpijskiej, walczącej bez powodzenia o występ na igrzyskach w Sydney (2000), oraz w 2003 rok, gdy ten prowadził już pierwszą drużynę narodową, następnie z selekcjonerem pierwszej reprezentacji Jerzym Engelem (m.in. na Mundialu w Korei i Japonii 2002). Samodzielnie, bez sukcesów, prowadził polską reprezentację młodzieżową w eliminacjach Młodzieżowych Mistrzostw Europy 2006.
Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu i MIędzynarodową Szkołę Trenerską we Włoszech. Z wykształcenia Żmuda jest nauczycielem wf. i trenerem pierwszej klasy piłki nożnej.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski, Polonia, Warszawianka, Gwardia, prawdziwa historia trzech klubów. Wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (7. część cyklu Kolekcja Klubów)
- 50 lat wrocławskiego sportu - 1945 - 1995, Marek Ordyłowski, Zbigniew Schwarzer, Leonard Szymański, ISBN 978-83-89518-67-5
[edytuj] Zobacz też
1 Fischer • 2 Tomaszewski • 3 Kalinowski • 4 Szymanowski • 5 Gut • 6 Gorgoń • 7 Wieczorek • 8 Bulzacki • 9 Żmuda • 10 Musiał • 11 Ćmikiewicz • 12 Deyna • 13 Kasperczak • 14 Maszczyk • 15 Jakóbczak • 16 Lato • 17 Szarmach • 18 Gadocha • 19 Domarski • 20 Kapka • 21 Kmiecik • 22 Kusto • Trener: Górski
1 Tomaszewski • 2 Mazur • 3 Maculewicz • 4 Szymanowski • 5 Nawałka • 6 Gorgoń • 7 Iwan • 8 Kasperczak • 9 Żmuda • 10 Rudy • 11 Masztaler • 12 Deyna • 13 Kupcewicz • 14 Justek • 15 Kusto • 16 Lato • 17 Szarmach • 18 Boniek • 19 Lubański • 20 Wójcicki • 21 Kukla • 22 Kostrzewa • Trener: Gmoch
1 Młynarczyk • 2 Dziuba • 3 Kupcewicz • 4 Dolny • 5 Janas • 6 Skrobowski • 7 Jałocha • 8 Matysik • 9 Żmuda • 10 Majewski • 11 Smolarek • 12 Wójcicki • 13 Buncol • 14 Pałasz • 15 Ciołek • 16 Lato • 17 Szarmach • 18 Kusto • 19 Iwan • 20 Boniek • 21 Kazimierski • 22 Mowlik • Trener: Piechniczek
1 Młynarczyk • 2 Przybyś • 3 Żmuda • 4 Ostrowski • 5 Wójcicki • 6 Matysik • 7 Tarasiewicz • 8 Urban • 9 Karaś • 10 Majewski • 11 Smolarek • 12 Kazimierski • 13 Komornicki • 14 Kubicki • 15 Buncol • 16 Pałasz • 17 Zgutczyński • 18 Pawlak • 19 Wandzik • 20 Boniek • 21 Dziekanowski • 22 Furtok • Trener: Piechniczek
