Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

XI MŚ – XII MŚ – XIII MŚ
Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982
Drużyny	113 (finaliści: 24)
Gospodarz	Hiszpania
Mistrz	Włochy
Rozegrane mecze	52
Strzelone gole	146 (2,81 na mecz)
Liczba kibiców	1 856 277 (35 698 na mecz)
Król strzelców	Paolo Rossi

XII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w 1982 roku odbyły się w Hiszpanii. Były to pierwsze finały na których wystąpiły 24 zespoły. Decyzję o zwiększeniu liczby reprezentacji uczestniczących w finałach spowodowało spopularyzowanie telewizji.

Maskotką Mistrzostw Świata 1982 była uśmiechnięta pomarańcza o imieniu Naranjito a piosenką reprezentacji Polski – "Entliczek, pentliczek co zrobi Piechniczek" w wykonaniu Bohdana Łazuki.

Zespół reprezentacji Polski zakwalifikował się do rozgrywek, jednak istniały obawy, iż wprowadzony na pół roku przed rozpoczęciem turnieju stan wojenny może źle wpłynąć na postawę piłkarzy.

Obawy kibiców potwierdziły się i początek turnieju był dla Polaków pechowy. Dwa bezbramkowe remisy w meczach z Włochami i Kamerunem spowodowały, iż Polska znalazła się na ostatnim miejscu w grupie i wszystko wskazywało na to, że zakończy rozgrywki na fazie grupowej. Jednak ostatecznie, w nieciekawie zapowiadającym się meczu ostatniej szansy (do przerwy remis 0:0), w drugiej połowie nieoczekiwanie rozgromili Peru 5:1 zdobywając 5 bramek w ciągu zaledwie 22 minut.Awans z grupy wywalczyli także Włosi, którzy zremisowali wszystkie trzy mecze, a w ostatnim spotkaniu z rewelacyjnym Kamerunem z trudem obronili korzystny wynik 1:1.

W grupie 2 zmierzyły się reprezentacje Austrii, Chile, RFN i Algierii.Algierczycy sprawili wielką sensację pokonując ekipę Niemiec 2:1.Zespół z Maghrebu miałby wielkie szanse wyeliminować ówczesnych mistrzów Europy gdyby nie przepisy regulaminu które wówczas nie zawierały zapisu, iż mecze ostatniej kolejki fazy grupowej muszą sie odbywać o tej samej porze.W rezultacie przed meczem Austria-RFN wiadomo było iż rezultat 1:0 dla RFN oznacza awans obydwu ekip.Gdy więc Niemcy strzelili gola na 1:0 obydwie, mówiące w tym samym języku ekipy do końca meczu nawet nie starały się zmienić wyniku.Takie postępowanie wzbudziło gniew nawet wśród kibiców obu zespołów.

W grupie 3 zmierzyły się obrońca tytułu Argentyna, Belgia, Węgry i Salwador. Wschodzącą gwiazdą reprezentacji Argentyny był Diego Maradona.Jednak Argentyna przegrała w meczu otwarcie mistrzostw z Belgią 0:1.Te dwa zespoły zajęły dwa czołowe miejsca w grupie.Węgrzy natomiast pokonując Salwador 10:1 odnieśli najwyższe zwycięstwo w historii mistrzostw

Grupa 4 to rywalizacja pomiędzy ekipami Anglii, Francji, Czechosłowacji i Kuwejtu.Pierwsze miejsce zajęła Anglia przed Francją.W pamięci kibiców pozostała przede wszystkim przedziwna sytuacja z meczu Francja-Kuwejt gdy po zdobyciu przez Francuzów gola prezes futbolowej federacji Kuwejtu szejk Fahid Al-Ahmad Al-Sabah wdarł się na boisko protestując przeciwko uznaniu bramki.Zdezorientowany sędzia rzeczywiści zmienił są decyzję i gol nie została zaliczony, ale arbitra ta decyzja kosztowała utratę uprawnień do prowadzenia spotkań międzynarodowych, a Kuwejt i tak przegrał 1:4

W grupie 5 grały drużyny gospodarza-Hiszpanii, Irlandii Północnej, Jugosławii i Hondurasu.Awans do dalszej fazy wywalczyli Hiszpanie i Irlandczycy, ale styl gry ekipy gospodarzy(np. remis z nadspodziewanie dobrze grającym Hondurasem) wzbudził ogromne rozczarowanie kibiców liczących iż na swoim terenie ich ulubieńcy będą w stanie odegrać istotną rolę w turnieju.

Grupę 6 tworzyły reprezentacje Brazylii, Szkocji, Nowej Zelandii i ZSRR. Drużyna Brazylii jest przez wielu uważana za jedną z najlepszych w historii futbolu. W jej składzie występowały takie gwiazdy jak Zico, Sócrates czy Eder. Canarinhos rzeczywiście prezentowali piękną ofensywną grę i wspaniałą technikę. Zajęli pierwsze miejsce w grupie, wraz z nimi wywalczyła awans ekipa radziecka. W Brazylijczykach upatrywano powszechnie głównych faworytów do zdobycia tytułu.

W drugiej rundzie 12 najlepszych ekip zostało podzielonych na 4 grupy po 3 drużyny. Zwycięzcy tych grup uzyskiwali awans do półfinałów.

W grupie A znalazły się Polska, ZSRR i Belgia. Po zwycięstwie z Peru polska drużyna wyraźnie „złapała rytm gry”. Mecz z Belgią był popisem całej drużyny a w szczególności Zbigniewa Bońka który zdobył 3 bramki zapewniając biało-czerwonym zwycięstwo 3:0. Drużyna ZSRR również pokonała Belgię, ale zaledwie 1:0.Do awansu do czołowej czwórki wystarczał Polskom zatem remis z drużyną radziecką. Z uwagi na trwający stan wojenny, mecz z zespołem ZSRR miał spory wymiar polityczny. Atmosferę podgrzewały dodatkowo, wywieszane na trybunach(nie tylko przez Polaków), transparenty "Solidarności". Realizatorzy transmisji TVP starali się jednak by obrazy te nie docierały do widzów w Polsce. Z tego spotkania w pamięci kibiców zapisał się głównie Włodzimierz Smolarek, który w końcowych minutach umiejętnie przetrzymywał piłkę w narożniku boiska, zyskując w ten sposób cenne sekundy. Ostatecznie Polacy utrzymali do ostatniego gwizdka rezultat 0:0, premiujący ich awans.

W grupie B RFN zmierzyła się z ekipami Hiszpanii i Anglii. Zwycięstwo nad gospodarzami 2:1 i bezbramkowy remis z Anglią, przy jednoczesnym także bezbramkowym wyniku meczu Anglia-Hiszpania, zapewniły sukces ekipie Niemieckiej.

W grupie C naprzeciw siebie stanęły Brazylia, Włochy i Argentyna. Argentyńczycu szybko pożegnali się z marzeniami o obronie tytułu. Przegrywając najpierw 2:1 z Włochami, a następnie 3:1 z Brazylią. Diego Maradona, kompletnie zawiódł pokładane w nim nadzieje, czego przypieczętowaniem było otrzymanie przez niego, w meczu z Brazylią, czerwonej kartki za brutalny faul. O awansie do półfinały miał przesadzić pojedynek Brazylii i Włoch. Ekipie canarinhos wystarczał remis. Tymczasem Włosi, którzy, podobnie jak Polacy nagle zaczęli grać skutecznie, pokonali po pasjonującym meczu piłkarzy z krainy kawy 3:2.Bohaterem spotkania był Paolo Rossi kótry strzelił wszystkie gole dla squadra azzura. Piłkarz ten zagrał na mundialu tylko dlatego że skrócono mu karę dyskwalifikacji za… udział w aferze korupcyjnej (tzw. toto nero) W grupie D Francja bez większych kłopotów wywalczyła awans pokonując Austrię i Irlandię Północną.

W półfinale Polacy po raz drugi w tym turnieju zmierzyli się z reprezentacją Włoch. W spotkaniu tym z powodu otrzymania dwóch żółtych kartek nie mógł wystąpić Zbigniew Boniek. Trener Antoni Piechniczek nie zdecydował się na wystawienie w jego miejsce Andrzeja Szarmacha, czołowego strzelca ligi francuskiej, Decyzja ta do dziś budzi kontrowersje. W dodatku by zaoszczędzić pieniądze działacze wynajęli dla reprezentacji Polski hotel w którym nie było klimatyzacji. Podczas panujących w lipcu w Hiszpanii upałów nie mogło to wpłynąć korzystnie na postawę piłkarzy. Włosi bez większego trudu pokonali biało-czerwonych 2:0, a obydwa gole strzelił ponownie Paolo Rossi

Niezwykle dramatyczny był drugi półfinał w którym Francja zmierzyła się z RFN.W normalnym czasie gry padł remis 1:1.W dogrywce Francuzi prowadzili już 3:1, jednak Niemcom udało się doprowadzić do remisu 3:3.Rozstrzygnięcie musiało więc zapaść w rzutach karnych i był to pierwszy taki przypadek w historii mundiali.W karnych zwyciężyli 5:4 piłkarze RFN, ale ich zwycięstwo przyćmił wcześniejszy brutalny faul ich bramkarza Toniego Schumachera na Francuzie Battisonie.Francuz został odwieziony do szpitala, natomiast Schumacher nie został nawet ukarany żółtą kartką.

W meczu o 3. miejsce z Francją po pasjonującym meczu Polska wygrała 3:2.Tym samym Polacy powtórzyli osiągniecie z 1974 r.

W finale reprezentacja Włoch pokonała RFN 3:1

Klasyfikacja końcowa:

1.  Włochy
2. RFN
3.  Polska
4.  Francja

Włosi zdobyli tytuł po raz trzeci. Poprzednio zdobywali go w 1934 i 1938 roku. Włochy zrównały się w ilości zwycięstw w tej imprezie z Brazylią.

Spis treści 1 Składy drużyn 2 Stadiony 3 Runda pierwsza 3.1 Grupa A 3.2 Grupa B 3.3 Grupa C 3.4 Grupa D 3.5 Grupa E 3.6 Grupa F 4 Runda druga 4.1 Grupa 1 4.2 Grupa 2 4.3 Grupa 3 4.4 Grupa 4 5 Półfinały 6 3. miejsce 7 Finał 8 Klasyfikacja strzelców turnieju 9 Najlepsi gracze Mistrzostw 10 Zobacz też 11 Linki zewnętrzne

[edytuj] Składy drużyn

Składy drużyn uczestniczących w mistrzostwach świata w roku 1982

[edytuj] Stadiony

• Alicante, Estadio Jose Rico Perez
• Barcelona, Estadio Nou Camp
• Bilbao, Estadio San Mames
• Elche, Nuevo Estadio
• Gijon, Estadio El Molinon
• La Coruña, Estadio Municipal de Riazor
• Madryt, Estadio Santiago Bernabéu
• Malaga, Estadio La Rosaleda
• Oviedo, Estadio Carlos Tartiere
• Saragossa, Estadio La Romareda
• Sewilla, Estadio Sanchez Pizjuan
• Valladolid, Nuevo Estadio Jose Zorrilla
• Vigo, Estadio Balaidos
• Walencja, Estadio Luis Casanova

[edytuj] Runda pierwsza

[edytuj] Grupa A

Na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w latach 1930-1990 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano

Kraj	Pkt	Bramki
Polska	4	5-1
Włochy	3	2-2
Kamerun	3	1-1
Peru	2	2-6

• 14 czerwca, Vigo, Włochy – Polska 0:0
• 15 czerwca, A Coruña, Kamerun – Peru 0:0
• 18 czerwca, Vigo, Włochy – Peru 1:1 (1:0)

Conti 18 - Diaz 84

• 19 czerwca, A Coruña, Kamerun – Polska 0:0
• 22 czerwca, A Coruña, Polska – Peru 5:1 (0:0)

Smolarek 55, Lato 58, Boniek 61, Buncol 69, Ciołek 76 - La Rosa 83

• 23 czerwca, Vigo, Kamerun – Włochy 1:1 (0:0)

M'Bida 61 - Graziani 60

[edytuj] Grupa B

Kraj	Pkt	Bramki
RFN	4	6-3
Austria	4	3-1
Algieria	4	5-5
Chile	0	3-8

• 16 czerwca, Gijon, Algieria – RFN 2:1 (0:0)

Madjer 52, Belloumi 68 - Rummenigge 67

• 17 czerwca, Oviedo, Austria – Chile 1:0 (1:0)

Schachner 21

• 20 czerwca, Gijon, RFN – Chile 4:1 (1:0)

Rummenigge 9, 57, 66, Reinders 81 - Moscoso 90

• 21 czerwca, Oviedo, Austria – Algieria 2:0 (0:0)

Schachner 55, Krankl 67

• 24 czerwca, Oviedo, Algieria – Chile 3:2 (3:0)

Assad 7, 31, Bensaoula 35 - Neira 59k., Letelier 73

• 25 czerwca, Gijon, RFN – Austria 1:0 (1:0)

Hrubesh 10

[edytuj] Grupa C

Kraj	Pkt	Bramki
Belgia	5	3-1
Argentyna	4	6-2
Węgry	3	12-6
Salwador	0	1-13

• 13 czerwca, Barcelona, Belgia – Argentyna 1:0 (0:0)

Van den Bergh 62

• 15 czerwca, Elche, Węgry – Salwador 10:1 (3:0)

Nyilasi 4, 83, Poloskei 11, Fazekas 23, 54, Toth 50, Kiss 70, 73, 76, Szentes 71 - Ramirez 64

• 18 czerwca, Alicante, Argentyna – Węgry 4:1 (2:0)

Bertoni 26, Maradona 28, 57, Ardiles 60 - Poloskei 76

• 19 czerwca, Elche, Belgia – Salwador 1:0 (1:0)

Coeck 19

• 22 czerwca, Elche, Belgia – Węgry 1:1 (0:1)

Czerniatynski 76 - Varga 27

• 23 czerwca, Alicante, Argentyna – Salwador 2:0 (1:0)

Passarella 22k., Bertoni 52

[edytuj] Grupa D

Kraj	Pkt	Bramki
Anglia	6	6-1
Francja	3	6-5
Czechosłowacja	2	2-4
Kuwejt	1	2-6

• 16 czerwca, Bilbao, Anglia – Francja 3:1 (1:1)

Robson 1, 67, Mariner 83 - Soler 25

• 17 czerwca, Valladolid, Czechosłowacja – Kuwejt 1:1 (1:0)

Panenka 21k. - Al-Dakheel 57

• 20 czerwca, Bilbao, Anglia – Czechosłowacja 2:0 (0:0)

Francis 62, Barmoś 66sam.

• 21 czerwca, Valladolid, Francja – Kuwejt 4:1 (2:0)

Genghini 31, Platini 43, Six 48, Bossis 89 - Al-Buloushi 75

• 24 czerwca, Valladolid, Czechosłowacja – Francja 1:1 (0:0)

Panenka 84k. - Six 66

• 25 czerwca, Bilbao, Anglia – Kuwejt 1:0 (1:0)

Francis 27

[edytuj] Grupa E

Kraj	Pkt	Bramki
Irlandia Północna	4	2-1
Hiszpania	3	3-3
Jugosławia	3	2-2
Honduras	2	2-3

• 16 czerwca, Walencja, Hiszpania – Honduras 1:1 (0:1)

Lopez Ufarte 65k. - Zelaya 7

• 17 czerwca, Saragossa, Irlandia Północna – Jugosławia 0:0
• 20 czerwca, Walencja, Hiszpania – Jugosławia 2:1 (1:1)

Juanito 14k., Saura 66 - Gudelj 10

• 21 czerwca, Saragossa, Honduras – Irlandia Północna 1:1 (0:1)

Laing 60 - Armstrong 9

• 24 czerwca, Saragossa, Jugosławia – Honduras 1:0 (0:0)

Petrović 88k.

• 25 czerwca, Walencja, Hiszpania – Irlandia Północna 0:1 (0:0)

Armstrong 48

[edytuj] Grupa F

Kraj	Pkt	Bramki
Brazylia	6	10-2
ZSRR	3	6-4
Szkocja	3	8-8
Nowa Zelandia	0	2-12

• 14 czerwca, Sewilla, Brazylia – ZSRR 2:1 (0:1)

Socrates 75, Eder 88 - Bal 34

• 15 czerwca, Malaga, Szkocja – Nowa Zelandia 5:2 (3:0)

Dalglish 18, Wark 29, 32, Robertson 73, Archibald 79 - Sumner 54, Wooddin 64

• 18 czerwca, Sewilla, Brazylia – Szkocja 4:1 (1:1)

Zico 33, Oscar 48 , Eder 63, Falcao 87 - Narey 18

• 19 czerwca, Malaga, ZSRR – Nowa Zelandia 3:0 (1:0)

Gawriłow 24, Błochin 48, Bałtacza 68

• 22 czerwca, Malaga, Szkocja – ZSRR 2:2 (1:0)

Jordan 15, Souness 86 - Cziwadze 59, Szengelija 84

• 23 czerwca, Sewilla, Brazylia – Nowa Zelandia 4:0 (2:0)

Zico 28, 31, Falcao 64, Serginho 70

[edytuj] Runda druga

[edytuj] Grupa 1

Kraj	Pkt	Bramki
Polska	3	3-0
ZSRR	3	1-0
Belgia	0	0-4

• 28 czerwca, Barcelona, Polska – Belgia 3:0 (2:0)

Boniek 3, 26, 54

• 1 lipca, Barcelona, ZSRR – Belgia 1:0 (0:0)

Oganesjan 48

• 4 lipca, Barcelona, Polska – ZSRR 0:0

[edytuj] Grupa 2

Kraj	Pkt	Bramki
RFN	3	2-1
Anglia	2	0-0
Hiszpania	1	1-2

• 29 czerwca, Madryt, Anglia – RFN 0:0
• 2 lipca, Madryt, Hiszpania - RFN 1:2 (0:0)

Littbarski 50, Fischer 75 - Zamora 82

• 5 lipca, Madryt, Hiszpania - Anglia 0:0

[edytuj] Grupa 3

Kraj	Pkt	Bramki
Włochy	4	5-3
Brazylia	2	5-4
Argentyna	0	2-5

• 29 czerwca, Barcelona, Włochy – Argentyna 2:1 (0:0)

Tardelli 55, Cabrini 67 - Passarella 83

• 2 lipca, Barcelona, Brazylia – Argentyna 3:1 (1:0)

Zico 11, Serginho 66, Junior 75 - Diaz 89

• 5 lipca, Barcelona, Włochy – Brazylia 3:2 (2:1)

Rossi 5, 25, 74 - Socrates 12, Falcao 68

[edytuj] Grupa 4

Kraj	Pkt	Bramki
Francja	4	5-1
Austria	1	2-3
Irlandia Północna	1	3-6

• 28 czerwca, Madryt, Francja – Austria 1:0 (1:0)

Genghini 39

• 1 lipca, Madryt, Austria – Irlandia Północna 2:2 (0:1)

Pezzey 50, Hintermaier 68 - Hamilton 27, 75

• 4 lipca, Madryt, Francja – Irlandia Północna 4:1 (1:0)

Giresse 33, 80, Rocheteau 46, 68 - Armstrong 75

[edytuj] Półfinały

• 8 lipca, Barcelona, Włochy – Polska 2:0 (1:0)

Rossi 22, 73

• 8 lipca, Sewilla, RFN – Francja 3:3 (2:3, 1:1, 1:1),po dogrywce, karne: 5:4

Littbarski 17, Rummenigge 102, Fischer 108 - Platini 26k., Tresor 92, Giresse 98

[edytuj] 3. miejsce

• 10 lipca, Alicante, Polska – Francja 3:2 (2:1)

Bramki:

• 0:1 13. Rene Girard (Francja)
• 1:1 41. Andrzej Szarmach (Polska)
• 2:1 44. Stefan Majewski (Polska)
• 3:1 46. Janusz Kupcewicz (Polska)
• 3:2 73. Alain Couriol (Francja)

Polska Młynarczyk – Dziuba, Kupcewicz, Janas, Żmuda, Majewski, Matysik (Wójcicki), Buncol, Boniek, Lato, Szarmach
Francja Castaneda – Amoros, Janvion (Lopez), Mahut, Tresor, Girard, Larios, Tigana (Six), Bellone, Couriol, Soler
Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)
Widownia: 28 000

[edytuj] Finał

• 11 lipca, Madryt, Włochy – RFN 3:1 (0:0)

Bramki:

• 1:0 57. Paolo Rossi (Włochy)
• 2:0 69. Marco Tardelli (Włochy)
• 3:0 81. Alessandro Altobelli (Włochy)
• 3:1 83. Paul Breitner (RFN)

Włochy Zoff – Bergomi, Cabrini, Collovati, Gentile, Scirea, Oriali, Tardelli, Conti, Graziani (Altobelli, Causio), Rossi
RFN Schumacher – Briegel, Förster, Förster, Stielike, Kaltz, Breitner, Dremmler (Hrubesch), Littbarski, Fischer, Rummenigge (H. Müller)
Sędzia: Arnaldo Coelho (Brazylia)
Widownia: 90 000

[edytuj] Klasyfikacja strzelców turnieju

6 bramek

• Paolo Rossi (Włochy)

5 bramek

• Karl-Heinz Rummenigge (RFN)

4 bramki

• Zbigniew Boniek (Polska)
• Zico (Brazylia)

3 bramki

• Laszlo Kiss (Węgry)
• Alain Giresse (Francja)
• Falcão (Brazylia)
• Gerry Armstrong (Irlandia Północna)

[edytuj] Najlepsi gracze Mistrzostw

• Dino Zoff (Włochy)
• Zbigniew Boniek (Polska)
• Paul Breitner (RFN)
• Éder Aleixo (Brazylia)
• Falcão (Brazylia)
• Diego Maradona (Argentyna)
• Michel Platini (Francja)
• Paolo Rossi (Włochy)
• Karl-Heinz Rummenigge (RFN)
• Carlos Santillana (Hiszpania)
• Sócrates (Brazylia)
• Zico (Brazylia)

[edytuj] Zobacz też

• Polskim hymnem muzycznym był tekst oparty na podstawie tanga Uliczka w Barcelonie (w którą wyskoczy Boniek).

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Wszystko o Mistrzostwach Świata w piłce nożnej