Andrzej Góralski
Z Wikipedii
Andrzej Góralski (ur. 1936) – polski matematyk, metodolog, teoretyk twórczości i heurysta, doktor habilitowany, profesor Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Obronił pracę doktorską Badania dynamiki nieustalonej wymiany ciepła w wymienniku-zasobniku pod kierunkiem doc. dr Leona Kołodziejczyka.
Sformułował zręby teorii twórczości i upowszechnił heurystykę w Polsce. Wniósł wkład do metodologii badań naukowych, przede wszystkim przez rozwinięcie statystyki kwalitatywnej oraz pedagogiki, przede wszystkim przez uformowanie pedagogiki twórczości i pedagogiki zdolności.
W latach 1968-1970 organizator Krajowej Dyspozycji Gazu. Od 1981 roku prowadzi kształcenie pedagogów twórczości w różnych zakresach i na różnych szczeblach. Od 2002 prowadzi w Warszawie, Lwowie i w Mińsku międzyuczelniane Seminarium Teorii Twórczości. Redaktor Naczelny pisma Wspólnotowość i postawa Uniwersalistyczna.
Wypromował 9 doktorów, sporządził 3 recenzje doktorskie i 2 recenzje habilitacyjne.
[edytuj] Dorobek naukowy
- Algorytmy i programy statystyki kwalitatatywnej WNT, Warszawa 1979
- Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia WNT, Warszawa 1977-1984 (pięć zbiorów)
- Twórcze rozwiązywanie zadań PWN, Warszawa1980 (wydanie drugie)
- Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii i pedagogice PWN, Warszawa 1987 (trzecie wydanie)
- Być nowatorem PWN, Warszawa 1990
- Zasadnicze przesłanki skuteczności wychowania zdolnych. Szkice do pedagogiki zdolności Wyd. JPBP, Warszawa 1991
- Statystyka kwalifikatywna. Wskaźniki i testy Wydawnictwo Universitas rediviva, Warszawa 2007
- Reguły treningu twórczości Warszawa 1996
- Wzorce twórczości Wyd. Naukowe Scholar, Warszawa 1996
- Teoria twórczości Wyd. APS, Warszawa 2003
- Korzenie pamięci – listy, eseje, wspomnienia WNAT, Warszawa 2006
