Andrzej Garlicki
Z Wikipedii
Andrzej Garlicki (ur. 3 czerwca 1935 w Warszawie), brat Lecha, historyk, publicysta.
Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1956. Promotorem jego pracy doktorskiej o początkach Legionów był Henryk Jabłoński. Zajmuje się historią najnowszą Polski. W latach 1963-1981 był członkiem kolegium tygodnika Kultura, a od 1982 pracował w Polityce. Wchodzi również w skład redakcji Przeglądu Historycznego (od 1975). Obecnie jest profesorem w Instytucie Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Jego uczniami są m. in. Lidia Mularska-Andziak i Andrzej Kochanowski.
Według dziennikarzy tygodnika Wprost, którzy mieli wgląd w dokumentację IPN Garlicki 26 listopada 1953 podpisał zobowiązanie do współpracy z UB (IPN 00225/13, karta nr 7), a w latach 70. miał podjąć współpracę z I Departamentem MSW (wywiad). W wywiadzie udzielonym Gazecie Wyborczej historyk przyznał się do współpracy z SB i stwierdził, że miała charakter incydentalny[1]. Był członkiem PZPR, w tym wchodził w skład Komisji Ideologicznej Komitetu Uczelnianego PZPR na UW.
[edytuj] Najważniejsze publikacje
- Geneza legionów (1964),
- Powstanie PSL Piast 1913-1914 (1966)
- U źródeł obozu belwederskiego (1968)
- Przewrót majowy (1979)
- Od maja do Brześcia (1981)
- Od Brześcia do maja (1986)
- Józef Piłsudski 1867-1935 (1988)
- Stalinizm (1993)
- Bolesław Bierut (1994)
- Z tajnych archiwów (1988)
- Rycerze Okrągłego Stołu (2004)
Przypisy
- ↑ W „Polityce” list prof. Andrzeja Garlickiego do naczelnego „Polityki” odnoszący się do publikacji „Wprost”. „19 listopada 1953 roku podpisałem zobowiązanie do dobrowolnej współpracy z organami bezpieczeństwa. Otrzymałem pseudonim "Pedagog". Byłem 19-letnim studentem, przekonanym stalinistą” – pisze Garlicki. Polityka Nr 9/2005 r. [1] IPN Przegład mediów]
