Andrzej Mokronowski
Z Wikipedii
Andrzej Mokronowski herbu Bogoria (ur. 1713, zm. 1784 w Warszawie) - wojewoda mazowiecki, generał polski.
Pochodził z rodziny szlacheckiej używającej herbu rodu Bogoriów i zapewne się z niego wywodzącej. Służył w stopniu majora w pułku dragonów Stanisława Leszczyńskiego, po jego upadku udał się do Francji i przez osiem lat służył w wojsku francuskim pod dowództwem marszałków de Coigny i de Belle-Isle. Po powrocie do Polski został generałem lejtnantem, był stronnikiem partii hetmańskiej. Na sejmie konwokacyjnym był przeciwnikiem Familii, w czerwcu 1764 musiał opuścić kraj i udał się do Berlina.
W 1768 pojednał się z królem Stanisławem Augustem i po powrocie do kraju otrzymał starostwo tłumackie. W 1776 został wybrany marszałkiem sejmu konfederackiego. W 1781 został wojewodą mazowieckim.
Był jednym z pierwszych polskich masonów, założył lożę wolnomularską Trzech Braci w Warszawie w 1744. [1]
Był drugim mężem Izabelli Poniatowskiej, siostry polskiego króla Stanisława A. Poniatowskiego.
Przypisy
| Poprzednik Paweł Michał Mostowski |
 |
wojewoda mazowiecki ? - 1781 |
|
Następca Antoni Małachowski |
| Poprzednik Adam Poniński Michał Hieronim Radziwiłł |
 |
Marszałek Sejmu I Rzeczypospolitej 1776 |
|
Następca Ludwik Tyszkiewicz |
