Andrzej Rozmarynowicz
Z Wikipedii
| Andrzej Rozmarynowicz | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 lutego 1923 Kraków |
| Data i miejsce śmierci | 29 czerwca 1999 Kraków |
| senator I kadencji | |
| Okres urzędowania | od 1989 do 1991 |
| Przynależność polityczna | Obywatelski Klub Parlamentarny |
Andrzej Rozmarynowicz (ur. 4 lutego 1923 w Krakowie, zm. 29 czerwca 1999 w Krakowie) – polski adwokat, senator I kadencji.
W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, pod pseudonimem "Andrzej" należał do Kedywu. W AK uzyskał stopień podporucznika. Otrzymał w tym czasie następujące odznaczenia: Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej.
Po wojnie dokończył rozpoczęte w okresie okupacji studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1952 został zatrzymany za działalność w ramach konspiracyjnej i antykomunistycznej organizacji, spędził w więzieniu prawie rok. W 1954 otrzymał uprawnienia adwokata, w późniejszym czasie uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Przez wiele lat zasiadał w Naczelnej Radzie Adwokackiej.
W latach 60. i 70. pełnił funkcję doradcy prawnego Karola Wojtyły. Prowadził wówczas sprawy licznych zakonów i parafii. Od drugiej połowy lat 70. brał udział w procesach politycznych, był m.in. pełnomocnikiem rodziny Stanisława Pyjasa. W 1980 wstąpił do Solidarności.
Sprawował mandat senatora I kadencji z województwa częstochowskiego z ramienia Komitetu Obywatelskiego.
Był także inicjatorem powstania Duszpasterstwa Prawników oraz współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie. Przez papieża Pawła VI został odznaczony Komandorią Orderu św. Sylwestra.
