Wikipedysta:Ania0ania/brudnopis

Z Wikipedii

Mój własnny brudnopisik :)

W 1841 roku powstał w okolicy dzisiejszej ulicy Granicznej budynek hali targowej tzw. Gościnny Dwór, zwany potem Wielopolem. Był bardzo charakterystyczny, murowany, okolony podcieniami i wykonany z modnego wtedy materiału czyli żeliwa. Miał kształt trójkąta równoramiennego z mocno zaokrąglonymi rogami. Obwód jego wynosił 280 metrów. Otoczony był arkadami na cienkich słupkach. Zniszczony został w czasie oblężenia Warszawy w 1939 roku. Hitlerowcy zarekwirowali metalowe elementy jako złom.

Pod koniec XIX wieku nie istniały już 4 budynki Gwardii Konnej Koronnej a na ich miejscu powstał nowy plac, zwany Mirowskim. W latach 1899 – 1901 na placu Mirowskim na miejscu po koszarach Gwardii Konnej Koronnej zbudowano dwie hale targowe. Do roku 1939 już nic więcej w tym miejscu się nie zmieniło. Do samej wojny Plac Żelaznej Bramy był miejscem niezwykle popularnym z ogromnym natężeniem ruchu. Jeżdził prawie że między straganami tramwaj.

Nieco inny charakter miał plac w pobliżu Ogrodu Saskiego. Nie było tu kramów. Handel toczył się w sklepach, mieszczących się w kamienicach. Ceny były tu wyższe i towar lepszy gatunkowo niż w sasiednim Wielopolu. Dla potrzeb kupców powstało w tym miejscu sporo małych banków, udzielajacych kredytów.

Jest ciekawy opis Placu Za Żelazna Bramą autorstwa J. Galewskiego z końca XIX wieku. Gdy wiek się kończył, Galewski miał 18 lat.

Tuż przy wyjściu z Ogrodu Saskiego za Żelazną Bramą był targ i ruch od rana do nocy. Stały tam słupki żelazne połączone poręczami, odgradzające stoiska z różnymi produktami. Gdy przyszły święta, takie jak Boże Narodzenie lub Wielkanoc, to istne tłumy z całej Warszawy zbiegały sie tu po zakupy. Tu był największy i najtańszy wybór wszelkich wiktuałów. Istniały także targi na Starym Miescie, na Mariensztacie i Ordynackiem, ale prym przez całe lata trzymała Żelazna Brama. Był to prawdziwy żołądek Warszawy.

Dalej znowu targ, a w końcu, po lewej, na ulicy Gnojnej, tak zwany "Gościnny Dwór". Cały z żelaza, półowalny, wokoło galeria, a w niej sklep przy sklepie: obuwie, przyrządy szewskie albo kapelusze damskie. Ruch cały rok. Wewnątrz znów handel, naprzeciwko to samo. Wszędzie handel, ruch od rana do nocy. Poza tym brud, smród, tłok, brak higieny, porządku, organizacji. Byle interes szedł.

Aż do Chłodnej ciągnął się pusty plac zwany Mirowskim. O budowie hali wtedy jeszcze nie myślano, wystarczała Żelazna Brama. Na placu sterty kamieni, piasku, siedliko mętów i szumowin. Wokoło rózne szynki, restauracyjki, gdzie oblewano i zapijano różne legalne i nielegalne transakcje handlowe.

• Przedłużenie linii

W kampani wyborczej przed wyborami samorządowymi 2006 r. przyszła Prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz przedstawiła koncepcję przedłużenia I linii metra z Młocin, przez Wisłę do portu lotniczego w Modlinie. Kolejne stacje za Młocinami jakie miały by powstać, to: Pułkowa, Poraje, Tarchomin, Nowodwory i Modlińska.

W grudniu 2006 r., Wiceprezydent Warszawy Jacek Wojciechowicz zobowiązał Jerzego Lejka, prezesa Metra, i Leszka Rutę, dyrektora Zarządu Transportu Miejskiego, do przedstawiania informacji o możliwości "odgięcia" metra. Gdyby w 2007 roku rozpoczęto budowę nitki Młociny - Tarchomin, metro byłoby tam w 2010 roku, czyli prędzej niż planowany w tym miejscu Most Północny, który miałby powstać do 2015 roku. Jednak w styczniu 2007 roku władze Warszawy zdecydowały o budowie linii tramwajowej na Białołęce z odnogą prowadzącą Mostem Północnym. Koszt takiej linii wynosi ok. 175 mln zł, podczas gdy koszt przedłużenia kolejki podziemnej to ponad 1,5 mld zł.

[edytuj] Ursus historia

Na terenie dzisiejszego Ursusa od XIV wieku istniały trzy wsie: Czechowice, Skorosze i Szamoty (w okresie późniejszym również Gołąbki).

Dopiero XX wiek przyczynił się do rozwoju tych miejscowości. Wtedy to Skorosze stały się siedzibą gminy, a na początku lat 20. na terenie Szamot wybudowano fabrykę Zakładów Mechanicznych "Ursus". Sąsiedztwo przemysłu przekształciło Czechowice w osiedle przyfabryczne. Mimo iż kryzys lat trzydziestych wyhamował rozkwit miejscowości, wieś liczyła w 1939 roku około 7 tys. mieszkańców i na swoim terenie miała szkołę powszechną, posterunek policji, przystanek kolejowy.

W trakcie wojny w zakładach produkowano nielegalnie zapalniczki zwane "sabotażówkami", dochód z których zasilał polskie podziemie. W trakcie wycofywania sie wojsk niemieckich z terenów Ursusa próbowano wysadzić zakłady mechaniczne, jednak nie udało się to dzięki akcji polskich partyzantów.

W 1952 roku Czechowice, Skorosze i Szamoty zostały połączone w jedno miasto (Czechowice), które dwa lata później zmieniło nazwę na Ursus, aby uniknąć pomyłek z miastem Czechowice-Dziedzice.

W latach 1968-78 powstało w Ursusie największe osiedle mieszkaniowe "Niedźwiadek".

25 czerwca 1976 roku w ZM "Ursus" rozpoczęły się strajki w proteście przeciwko podwyżkom cen żywności. Na kilkanaście godzin zablokowane zostały linie kolejowe co doprowadziło do brutalnej pacyfikacji dokonanej przez milicję, których efektem były procesy i surowe wyroki dla organizatorów. W trakcie protestów zatrzymano pociągi jadące trasą przez Ursus, próbowano nawet przeciąć tory.

Do Warszawy (jako część dzielnicy Ochota) został włączony 1 sierpnia 1977 roku, a od 1 stycznia 1993 roku Ursus jest odrębną dzielnicą.

20 sierpnia 1990 roku, mglistego poranka, nastąpiła katastrofa kolejowa w Ursusie, w jej wyniku poniosło śmierć 16 osób, a 43 zostało rannych.