Antoni Łokuciewski

Z Wikipedii

Antoni Łokuciewski (ur. 25 marca 1885 w Cielei, Rosja - zm. 1941 w Mińsku) - dyrektor gimnazjum w Oszmianie, były Marszałek Sejmu Litwy Środkowej.

Urodził się w rodzinie szlacheckiej, jako syn Tomasza Łokuciewskiego, szlachcica z powiatu oszmiańskiego. Studia ukończył na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu w Petersburgu zdobywając tytuł magistra. Po zakończeniu nauki znalazł się w Kamiennej Stanicy nad Donem, gdzie został nauczycielem matematyki w tamtejszym gimnazjum. Tam też bierze ślub z Beniaminą Pobiedzińską. Po rewolucji październikowej powrócił do Polski i zamieszkał w rodowym majątku Cieleżyszki, leżącym w powiecie oszmiańskim. Zaraz po przybyciu do ojczyzny zaangażował się w organizację życia społecznego. Już w 1918 roku wspólnie z oszmiańskim Dziekanem, księdzem Czesławem Górskim wystarał się u władz niemieckich o otwarcie Prywatnego Gimnazjum w Oszmianie z polskim językiem nauczania.

Łokuciewski prócz działalności społecznej zaangażował się również w życie polityczne. Wskutek buntu generała Żeligowskiego w październiku 1920 powstaje Litwa Środkowa, której Marszałkiem Sejmu 3 lutego 1922 został Antoni Łokuciewski, startujący w wyborach jako poseł z Rad Ludowych. 22 lutego 1922 sejm ów zebrał się w Wilnie i pod przewodnictwem Łokuciewskiego uchwalił przyłączenie Wileńszczyzny do odrodzonej Polski. 24 marca 1922 roku marszałek Sejmu Wileńskiego rozwiązał Sejm w Wilnie.

11 listopada 1939 roku jako dyrektor gimnazjum został aresztowany przez NKWD i osadzony w oszmiańskim więzieniu. Pod koniec 1940 roku zostaje wywieziony z Oszmiany do Starej Wilejki, skąd zostaje przewieziony do Mińska, gdzie w 1941 zostaje zamordowany.

Z żoną Beniaminą doczekał się dwóch synów: Jerzego - żołnierza AK, walczącego w oszmiańskich oddziałach, oraz Witolda - asa lotnictwa w randze pułkownika, a zarazem ostatniego dowódcę dywizjonu 303 oraz córki Alicji.