Antoni Szlagowski

Z Wikipedii

Antoni Szlagowski
Data wyboru	9 lipca 1928
Urodzony	10 lipca 1864
Zmarł	28 lutego 1956

Antoni Władysław Szlagowski (ur. 10 lipca 1864 w Gulczewie, zm. 28 lutego 1956 w Milanówku) – polski duchowny katolicki, sufragan warszawski.

Studiował w Warszawie i Petersburgu. W 1890 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie wikariusz w warszawskich parafiach świętego Antoniego i świętego Aleksandra, profesor seminarium duchownego. Później kontynuował studia w Rzymie. Następnie profesor i dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego, a w roku akademickim 1927/1928 rektor. Od 1927 r. protonotariusz apostolski – infułat. 9 lipca 1928 papież Pius XI mianował go biskupem tytularnym Irenopolis in Cilicia i sufraganem warszawskim. Sakrę biskupią przyjął 7 października 1928. W latach 1942-1946 wikariusz kapitulny archidiecezji warszawskiej. 24 listopada 1945 papież Pius XII mianował go arcybiskupem tytularnym Cotyaeum. W latach 1928-1956 proboszcz parafii św. Apostołów Piotra i Pawła na Koszykach. Nie opuścił Warszawy po wybuchu powstania warszawskiego, ale we wrześniu 1944 r. został internowany w Milanówku, gdzie przebywał do śmierci. Wydobył z rąk niemieckich w czasie powstania serce Chopina. Jego kapelanem od 1942 r. do śmierci był późniejszy infułat Stanisław Markowski (1910-1997).

Antoni Szlagowski był "złotoustym" kaznodzieją, autorem licznych prac z zakresu biblistyki.

[edytuj] Bibliografia

• Nitecki P., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999, ISBN 83-211-1311-7, Warszawa 2000.