Arabska Armia Wyzwoleńcza
Z Wikipedii
Arabska Armia Wyzwoleńcza (arab. Jaysh al-Inqadh al-Arabi) była armią ochotników z arabskich państw. Dowodził nią Fawzi al-Qawuqji. Wzięła ona udział w walkach podczas wojny domowej w Mandacie w latach 1947-1948. Była podporządkowana Lidze Państw Arabskich.
[edytuj] Historia
Podczas spotkania w Damaszku (Syria) 5 stycznia 1948 roku Arabowie zorganizowali Palestyńskie Dowództwo Polowe.
Siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej rozlokowano w północnej Palestynie, łącznie z Samarią. Było to około 6 tys. ludzi, pochodzących z Syrii, Libanu, Iraku, Transjordanii i Egiptu. Pomiędzy nimi znajdowali się także dezerterzy z Jugosławii, Niemiec, Turcji i Wielkiej Brytanii.
Dowództwo spoczywało w rękach: generała Ismail Safwata (Irak), generała Taha al-Hashimi (Irak), pułkownika Shuqayri (Liban), pułkownika Muhammed al-Hindi (Syria) i pułkownika Abd al-Qadir al-Jundi (Transjordania).
Celem działania Armii było utworzenie arabskiego państwa Wielka Syria (Mashru Suriya al-Kubra).
|
Dyslokacja sił ALA |
|
| Samaria | 3,000 - 4,000 |
| Galilea | 1,000, in groups of 50-100 under a central command |
| Hajfa | 200-300 |
| miasto Jerozolima | około 100 |
| rejon Jerozolimy | około 500 |
| miasto Jaffa | 200 |
| rejon Gazy | około 100 Egipcjan |
Na początku 1948 roku wielu druzyjskich ochotników zdezerterowało z Arabskiej Armii Wyzwoleńczej do żydowskich sił samoobrony. Powstały wówczas pierwsze żydowskie jednostki arabsko języczne.
