August Kork
Z Wikipedii
August Iwanowicz Kork (Август Иванович Корк) (ur. 3 sierpnia 1887 Kazepia, Estonia - zm. 11 listopada 1937. Podpułkownik armii carskiej, komandarm 2 ranga (dowódca armii 2 stopnia).
Ukończył Czugujewską Oficerską Szkołę Piechoty w 1908 i Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w 1914. W czasie I wojny światowej na stanowiskach sztabowych, podpułkownik.
W czerwcu 1918 dobrowolnie wstąpił do Armii Czerwonej, służył w Północnym Sztabie Głównym, potem w sztabie 9 Armii, Od grudnia 1918 konsultant przy Narodowym Komisariacie Wojennym Estońskiej Komuny Robotniczej (est. Eesti Töörahva Kommuun (Eesti Töörahwa Kommuna), ros. Эстляндская Трудовая Коммуна, ЭТК), a od lutego 1919 szef sztabu bolszewickiej Estońskiej Armii, potem pomocnik dowódcy 7 Armii. Od czerwca 1919 do października 1920 dowódca 15 Armii w obronie Piotrogradu i w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Później dowódca 6 Armii we Froncie Południowym w walkach i rozbiciu gen. P. Wrangla
W latach 1921 - 1935 pomocnik naczelnego dowódcy wojsk Ukrainy i Krymu, dowódca wojsk Frontu Turkiestańskiego (1922), następnie Armii Kaukaskiej, Białoruskiego, Leningradzkiego i Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, attache wojskowy w Niemczech. W latach 1935 - 1937 komendant Akademii Wojskowej im. Frunzego. W 1937 poparł stalinowskie "wielkie czystki" w Akademii, co nie uchroniło go od oskarżenia o zdradę i wyroku śmierci. Wysokie wymagania łączył z uprzejmością i taktem. Cieszył się ogromnym autorytetem w armii. Zaprzyjaźniony z marszałkiem M. Tuchaczewskim.
Odznaczenia: Order Czerwonego Sztandaru trzykrotnie.
[edytuj] Bibliografia
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 13, Moskwa 1973.
- J. Odziemkowski Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919 - 1920, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004
