Badacze Pisma Świętego

Z Wikipedii

Badacze Pisma Świętego
Główna religia	Chrześcijaństwo
Czas założenia	1870
Wyznanie macierzyste	Milleryzm
Założyciel	Charles Taze Russell
Klasyfikacja religii

Badacze Pisma Świętego (ang. Bible Students) - nurt religijny wywodzący się z chrześcijaństwa, zapoczątkowany w 1870 przez Charlesa T. Russella (1852-1916). Początkowo obejmował grupy studium Biblii skupione wokół Russela, wydawanego przez niego od 1879 czasopisma "Strażnica" (pierwotnie "Strażnica Syjońska") oraz założonego w 1881 Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego "Strażnica", którego Russell był pierwszym prezesem.

Badacze Pisma Świętego wyszli z założenia, że prawdy religijnej nie należy szukać w tradycjach i dogmatach chrześcijaństwa, ale wyłącznie w Biblii. Odrzucili naukę o boskości Jezusa, Trójcy, duszy nieśmiertelnej, piekle ognistym i przyszłym spaleniu Ziemi. Przyjęli naukę o okupie Jezusa Chrystusa, o odrodzeniu na ziemi Raju, wyznawali poglądy millenarystyczne. Spotykali się w "klasach" studium Pisma Świętego, szerzyli swe przekonania przez wykłady biblijne, rozpowszechnianie traktatów religijnych (Kwartalniki Staroteologiczne) oraz książek (sześć tomów Wykładów Pisma Świętego Russella) i pozyskiwanie prenumeratorów "Strażnicy".

Po śmierci Russella w 1916 i uwięzieniu w 1918 przez władze Stanów Zjednoczonych nowo wybranego zarządu Towarzystwa, Badacze przeszli kryzys. Doprowadził on do oderwania się kilku niezależnych grup, które nie uznały wybranego w 1917 r. prezesa Towarzystwa Josepha Franklina Rutherforda (m.in. Świecki Ruch Misyjny "Epifania", Wolni Badacze Pisma Świętego i inni). W 1931 najliczniejsza grupa Badaczy Pisma Świętego, związana z Towarzystwem "Strażnica", przyjęła nazwę Świadkowie Jehowy.

W hitlerowskich Niemczech władze nadal nazywały Świadków Jehowy Badaczami Pisma Świętego (Bibelforscher). W obozach koncentracyjnych oznakowywano ich fioletowym trójkątem i symbolem IBV (Internationale Bibelforscher-Vereinigung).