Antytrynitaryzm
Z Wikipedii
Antytrynitaryzm (gr. anty + łac. trinitas - przeciw Trójcy) - nurt doktrynalny występujący w wielu różnych wyznaniach chrześcijańskich, nie uznający nauki o Trójcy Świętej, zapoczątkowany w I w. n.e.
Zwolennicy nurtu nierzadko unikają nazywania siebie antytrynitarzami ze względu na pejoratywny, a przez to czasami błędnie rozumiany, wydźwięk tego terminu lub też ze względu na fakt, iż nauka o Trójcy nie ma dla nich większego znaczenia. Głównym założeniem antytrynitaryzmu nie jest atakowanie trynitarianizmu, lecz wiara w Boga w jednej osobie, w pierwotnej dla pierwszych chrześcijan oraz żydów postaci. Współcześni antytrynitarze wyrażają niejednolite poglądy na temat natury Boga, Jezusa oraz Ducha Świętego.
Różne antytrynitarne nurty, takie jak adopcjonizm oraz arianizm, istniały wspólnie z tzw. głównym prądem chrześcijaństwa do czasu formalnego uchwalenia doktryny Trójcy w 325 roku.
Antytrynitarianie nie tworzą jednej spójnej grupy. Istnieje wiele doktryn odrzucających naukę o Trójcy w różny sposób:
Do antytrynitarzy należeli starożytni nazarejczycy, arianie (zaprzeczający boskiej naturze Jezusa Chrystusa) i macedonianie (zaprzeczającego boskiej naturze Ducha Świętego).
Nowożytny antytrynitaryzm zapoczątkowali w XVI w. bracia polscy, także zwani arianami.
Współcześnie do antytrynitarzy zaliczają się:
- Bracia polscy
- Wolni Badacze Pisma Świętego
- Chrystadelfianie
- Świadkowie Jehowy
- Chrześcijanie Dnia Sobotniego
- Adwentyści Dnia Siódmego - Trzecia Część
- Świecki Ruch Misyjny "Epifania"
- Unitarianie
- Zielonoświątkowcy Jedności Bóstwa
