Baragund
Z Wikipedii
Baragund – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Pojawia się w Silmarillionie. Wspominają o nim bohaterowie Niedokończonych opowieści oraz Dzieci Húrina.
- W angielskim oryginale – Baragund
- Przekład Marii Skibniewskiej – Baragund
Baragund (ur.? rok Pierwszej Ery – zm. 460 rok Pierwszej Ery)[1] – Adan z Rodu Bëora, syn Bregolasa, brat Belegunda i Bereth. Miał jedną córkę - Morwenę. Mieszkał w Ladros do czasu bitwy Dagor Bragollach (455 rok) i zamieszkał jako banita wraz z wujem, Barahirem i kilkoma towarzyszami w Dorthonionie, którzy desperacko bronili się w górach Dorthonionu. Zginął wraz z innymi, gdy oddział ukryty nad jeziorem Tarn Aeluin, otoczyli (na skutek zdrady Gorlima) i wymordowali orkowie Saurona.
Imię Baragund pochodzi z języka sindarin.
[edytuj] Przypis
- ↑ Daty dotyczące Pierwszej Ery podane są za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia) opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.