Batalion Morski

Z Wikipedii

Batalion Morski - samodzielny batalion piechoty Wojska Polskiego okresu II RP.

Batalion Morski został utworzony w Modlinie w I poł. 1919. Na jego czele stanął kpt. Konstanty Jacynicz. Składał się z czterech kompanii piechoty i kompanii ckm. Jesienią 1919 zajął pozycje na granicy z Pomorzem, od Aleksandrowa Kujawskiego do linii Wisły. W poł. stycznia 1920 r. rozpoczął akcję obejmowania terenów Pomorza, zajmując 18 stycznia Toruń i w pierwszych dniach lutego docierając do Pucka. Tam część Batalionu wraz z gen. Józefem Hallerem 10 lutego dokonała słynnych zaślubin Polski z Bałtykiem. Następnie Batalion uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc na północnym odcinku frontu m.in. pod Grodnem i Białymstokiem (lipiec 1920). Po zakończeniu działań wojennych został rozwiązany.

Reaktywowanie Batalionu Morskiego nastąpiło w lipcu 1931 w Gródku Jagiellońskim koło Lwowa. W sierpniu 1931 został przetransportowany do Wejherowa, który stał się jego garnizonem. W kwietniu 1937 na bazie Batalionu utworzono dwie jednostki: 1 Batalion Morski.

[edytuj] Dowódcy

• ppłk Karol Kurek (1931-1935)
• ppłk Kazimierz Burczak (1935-1936)
• ppłk Czesław Kopański (1936-1937)

[edytuj] Po 1945 r.

W Gdańsku Nowym Porcie stacjonował 1 Samodzielny Morski Batalion Zapasowy, później przeformowany w Szkolny Pułk Marynarki Wojennej.

[edytuj] Tradycje

Obecnie tradycje Batalionu Morskiego kultywuje 1 Morski Pułk Strzelców im. płk. Stanisława Dąbka, który stacjonuje w Gdyni-Witominie. Zabezpiecza on działalność Dowództwa Marynarki Wojennej i spełnia funkcje reprezentacyjne sił morskich.