Bettino Craxi

Z Wikipedii

Benedetto (Bettino) Craxi (ur. 24 lutego 1934 w Mediolanie, zm. 19 stycznia 2000 w Hammamet, Tunezja) był włoskim politykiem i premierem Włoch w latach 1983 - 1987.

Od początku swej kariery politycznej był związany z Włoską Partią Socjalistyczną. W 1972 został deputowanym, którą to funkcję pełnił do 1994. W 1976 został wybranym na przewodniczącego partii. Stary działacze partyjni uważali go za przywódcę przejściowego, ale zdołał się utrzymać u władzy. Jako lider partii zdołał zdystansować ją od Włoskiej Partii Komunistycznej. W 1983 Włoska Partia Socjalistyczna wygrała wybory, a Craxi został premierem. Za jego kadencji Włochy zostały przyjęte do G-7 i obniżono inflację, choć dług publiczny wzrósł do 100% PKB.

W 1985, Craxi odmówił wydania władzom USA, terrorystów odpowiedzialnych za porwanie statku Achille Lauro. Porywacze zostali skazani za porwanie i zabójstwo obywatela USA żydowskiego pochodzenia na niewielkie wyroki więzienia. Po odbyciu kary opuścili Włochy. Craxi nie wydał również przywódcy terrorystów, Abu Abbasa, który uciekł do Jugosławii. Te działania przysporzyły mu popularności we Włoszech i Europie. The Economist określił go mianem "silnego człowieka Europy".

Jego kariera polityczna załamała się w latach dziewięćdziesiątych, po tym jak jeden z członków WPS, Mario Chiesa ujawnił nieprawidłowości w partii. Prokuratura w Mediolanie przeprowadziła śledztwo, które ujawniło korupcję w partii. Był to początek akcji znanej jako Czyste ręce. Craxi dopiero po pięciu miesiącach przyznał, że wszyscy wiedzieli o nieprawidłowościach, ale bronił się, tłumacząc, że korupcja jest wliczona w działalności polityczną. Zagrożony aresztowaniem, uciekł w 1994 do Tunezji. Do końca życia twierdził, że jest niewinny, ale nigdy nie wrócił do Włoch, gdzie został zaocznie skazany za przyjmowanie łapówek.