Bitwa pod Międzyrzecem Podlaskim

Z Wikipedii

Bitwa pod Międzyrzecem Podlaskim Powstanie listopadowe
Data	29 sierpnia 1831
Miejsce	Międzyrzec Podlaski
Wynik	zwycięstwo Polaków
Terytorium	Królestwo Polskie
Strony konfliktu powstańcy listopadowi Rosja Dowódcy Hieronim Ramorino Grigorij Rosen Siły 20 000 15 000

Powstanie listopadowe

Stoczek - Dobre - Kaluszyn (I) - Wawer (I) - Nowa Wieś - Nowogród - Białołęka - Olszynka Grochowska - Puławy (I) - Puławy (II) - Kurów - Markuszów - Wawer (II) - Dębe Wielkie - Kaluszyn (II) - Domanice - Iganie - Poryck - Wronów - Kazimierz Dolny - Boremel - Sokołów Podlaski - Mariampol - Kuflew - Mińsk Mazowiecki (I) - Firlej - Lubartów - Połąga - Tykocin - Nur - Ostrołęka - Grajewo - Kock (I) - Budziska - Łysobyki - Wilno (I) - Kaluszyn (III) - Mińsk Mazowiecki (II) - Iłża - Wilno (II) - Międzyrzec Podlaski - Warszawa - Kock (II)

Bitwa pod Międzyrzecem Podlaskim (lub bitwa pod Rogoźnicą) - zwycięska dla powstańców bitwa powstania listopadowego na polach wsi Manie, Rogoźnica i na przedpolu Międzyrzeca która miała miejsce 29 sierpnia 1831.

Wojskami Polskimi dowodził gen. Hieronim Ramorino (20 000 wojska). Wojskami rosyjskimi gen. von Rosen (15 000 wojska).

Ramorino mógł całkowicie zniszczyć siły Rosena, jednak nie wykonał zaplanowanego przez Igancego Prądzyńskiego manewru oskrzydlającego Rosjan.

Zobacz też: Bitwa pod Tuliłowem.

[edytuj] Litertura

• Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2

To jest tylko zalążek artykułu związanego z bitwą. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.