Bob Pettit

Z Wikipedii

Robert E. Lee "Bob" Pettit (ur. 12 grudnia 1932 w Baton Rouge), amerykański koszykarz, silny skrzydłowy. Mistrz NBA (1958). Członek Basketball Hall of Fame.

Mierzący 206 cm wzrostu koszykarz studiował na Louisiana State University. Do NBA został wybrany w drafcie 1954 przez Milwaukee Hawks. W organizacji tej, od 1955 działającej jako St. Louis Hawks, spędził całą karierę (1954-1965). Po pierwszym sezonie gry w NBA (uzyskał średnią 20.4 punktów na mecz i 13.8 zbiórek na mecz) został wybrany debiutantem roku. Dobra postawa nie pomogła jego drużynie, która zakończyła sezon na ostatnim miejscu w dywizji. W 1956, po uzyskaniu średnich 25.7 punktów na mecz i 16.2 zbiórek na mecz został MVP rozgrywek w pierwszej edycji tej nagrody.

W latach 1957-1961 czterokrotnie doprowadził Saint Louis Hawks do finału NBA. W 1957 Jastrzębie uległy Boston Celtics (Pettit uzyskał średnie 29.8 punktów i 16.8 zbiórek w spotkaniach finałowych). Rok później St. Louis Hawks mieli okazję do rewanżu i z niej skorzystali. Prowadzeni przez grającego fenomenalnie Pettita (w jednym z meczów finałów zdobył 50 punktów, a Hawks wygrali 110-109) pokonali swych przeciwników w stosunku meczów 4:3. Kolejne trzy lata to okres dominacji Pettita i Hawks w Konferencji Zachodniej. W 1959 Bob ponownie został uznany MVP. W swoim statystycznie najbardziej udanym sezonie, 1961-62 zdobywał średnio 31.8 punktów i 18.7 zbiórek na mecz. Karierę zakończył w 1965 roku w związku z kontuzją kolana. Jest pierwszym graczem, który przekroczył granicę 20 000 punktów NBA - łącznie zdobył ich 20 880. W swej jedenastoletniej karierze zawodnika NBA zgromadził na swym koncie również 12 849 zbiórek i 2369 asyst. Ze średnią z całej kariery 16.2 zbiórek na mecz cały czas zajmuje trzecie miejsce w historii NBA - wyprzedzają go jedynie Wilt Chamberlain i Bill Russell. Uchodzi za zawodnika, który zrewolucjonizował sposób gry silnego skrzydłowego.