Moses Malone
Z Wikipedii
Moses Eugene Malone (ur. 23 marca 1955 w Petersburgu, USA) – były koszykarz amerykański, mistrz NBA w 1983 r.
[edytuj] Biografia
Moses Malone rozpoczął karierę już w wieku 19 lat. Zrezygnował z pójścia na studia (co kiedyś było dosyć rzadkim i ryzykownym posunięciem). Malone jednak wolał koszykówkę i zdawał sobie sprawę ze swoich umiejętności. Był niezwykle szybki, silny, sprawny i imponował wytrzymałością i wspaniałą formą. Dlatego przeszedł na zawodowstwo zaraz po ukończeniu szkoły średniej w Petersburgu w Wirginii. Został wybrany w drafcie 1976 roku przez Portland Trail Blazers z numerem 5. Jednak Malone nigdy nie zagrał dla Blazers, bo od razu oddano go do Houston Rockets. W pierwszym sezonie osiągnął średnią 18,8 pkt. oraz 14,6 zbiórki na mecz. Stał się jednym z najlepiej zbierających zawodników Ligi. Po 7 latach gry powędrował do Philadelphii 76ers. Nie była to jego ostatnia przeprowadzka. Moses przez całą karierę koszykarską błąkał się po klubach ABA oraz NBA. Sześciokrotnie był najlepszym zbierającym NBA, dostał też 3 nagrody MVP sezonu zasadniczego. W 1981 roku doprowadził do Finałów Rockets, którzy jednak przegrali z Boston Celtics 2-4. W 1983 roku był podstawowym graczem Philadelphii 76ers, która po świetnym sezonie zdobyła Mistrzostwo NBA, głównie za sprawą Malone'a oraz Juliusa Ervinga. Za występ w tych finałach Malone dostał zresztą MVP. Były to najlepsze lata w karierze tego środkowego. Mimo to czuł się niechciany, a to głównie ze względu na częste przeprowadzki z klubu do klubu. Moses Malone zakończył karierę w San Antonio Spurs, w zespole w którym rozegrał 17 meczów w sezonie 1994–1995.
Gdy odchodził, miał za sobą łącznie 21 sezonów oraz 29 580 punktów, co dawało mu wtedy 3 miejsce na liście Najlepszych Strzelców Wszech Czasów. Niedawno wyprzedzili go Michael Jordan oraz Karl Malone. Był też 1. pod względem trafionych rzutów wolnych, a 2. pod względem oddanych rzutów wolnych oraz 3. pod względem rozegranych meczów (1 329) i 6. pod względem minut (45 071). Dzisiaj Malone jest uważany za jednego z najlepszych centrów w historii tego sportu. W 1996 znalazł się wśród 50 najlepszych graczy występujących kiedykolwiek w NBA.
[edytuj] Drużyny
- Utah Stars (ABA 1974–75)
- St. Louis Spirits (ABA 1975–76)
- Houston Rockets (1976–82)
- Philadelphia 76ers (1982–86)
- Washington Bullets (1986–88)
- Atlanta Hawks (1988–91)
- Milwaukee Bucks (1991–93)
- Philadelphia 76ers (1993–94)
- San Antonio Spurs (1994–95)
10 Cheeks • 25 Cureton • 14 Edwards • 6 Erving • 8 Iavaroni • 45 C. Johnson • 33 R. Johnson • 24 Jones • 2 Malone (MVP Finałów) • 31 McNamara • 4 Richardson • 22 Toney • Trener Cunningham
Kareem Abdul-Jabbar • Nate Archibald • Paul Arizin • Charles Barkley • Rick Barry • Elgin Baylor • Dave Bing • Larry Bird • Wilt Chamberlain • Bob Cousy • Dave Cowens • Billy Cunningham • Dave DeBusschere • Clyde Drexler • Julius Erving • Patrick Ewing • Walt Frazier • George Gervin • Hal Greer • John Havlicek • Elvin Hayes • Magic Johnson • Sam Jones • Michael Jordan • Jerry Lucas • Karl Malone • Moses Malone • Pete Maravich • Kevin McHale • George Mikan • Earl Monroe • Hakeem Olajuwon • Shaquille O'Neal • Robert Parish • Bob Pettit • Scottie Pippen • Willis Reed • Oscar Robertson • David Robinson • Bill Russell • Dolph Schayes • Bill Sharman • John Stockton • Isiah Thomas • Nate Thurmond • Wes Unseld • Bill Walton • Jerry West • Lenny Wilkens • James Worthy