Michael Jordan

Z Wikipedii

Michael Jordan
Pseudonim	Air, His Airness, MJ
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1963 Nowy Jork, USA
Paszport	USA
Wzrost	198 cm
Waga	98 kg
Pozycja	Shooting guard
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona domowa

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: przeredagować i dokończyć biografię. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Michael Jeffrey Jordan (ur. 17 lutego 1963 r. w dzielnicy Brooklyn w Nowym Jorku) – były amerykański koszykarz, uznawany za najlepszego zawodnika wszech czasów.

Spis treści 1 Biografia 1.1 Początki 1.2 Kariera 2 Statystyki 3 Osiągnięcia sportowe 3.1 Rekordy kariery 4 Ciekawostki 4.1 Numer 5 Występy w filmach 5.1 Aktor 5.2 Aktor (zdjęcia archiwalne) 5.3 Aktor (gościnnie) 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

Michael Jordan urodził się w Brooklynie, jednak zaraz po urodzeniu jego rodzice podjęli decyzję o przeprowadzce do Wilmington w stanie North Carolina. MJ ma dwóch starszych braci, Ronniego i Larry'ego, oraz dwie siostry - starszą Deloris i młodszą Roslyn. Matka koszykarza pracowała w banku, a jego ojciec w elektrowni. Podczas nauki w podstawówce w Wilmigton najbardziej interesował się baseballem, a w kosza grywał z bratem, na boisku wybudowanym za domem. W szkole grał w drużynach footballowej, baseballowej i wreszcie koszykarskiej. Kiedy wybrał się do szkoły średniej Laney High, nie dostał się do szkolnej drużyny koszykarskiej. Kiedy przeszedł do college'u w North Carolina rozważał możliwość gry w kosza.

[edytuj] Początki

Grając w lidze NCAA oddał decydujący rzut w finale ligi akademickiej zapewniając sobie i drużynie tytuł mistrzowski. Dostał nagrodę najlepszego zawodnika roku 1983/84. Niestety, był dosyć chuderlawy i został wybrany dopiero z 3. numerem draftu 1984 przez, będące na dnie, Byki. Jako pierwszoroczniak stał się gwiazdą, wystąpił w meczu gwiazd, gdzie zdobył 7 pkt. w ciągu 22 minut gry. W sezonie zasadniczym, zdobywając średnio około 28 punktów, 6,5 asysty, 5,9 zbiórki i 2,4 przechwytu był liderem drużyny. Został uhonorowany nagrodą dla najlepszego pierwszoroczniaka ligi. Doprowadził Byki do fazy play-off z bilansem 38-44, niestety chicagowska drużyna nie zdołała pokonać Milwaukee Bucks i odpadła w pierwszej rundzie tej fazy. 12 października, w meczu przeciwko Detroit Pistons, przeszedł samego siebie zdobywając aż 49 punktów. Na koniec sezonu został wybrany do drugiej piątki ligi.

[edytuj] Kariera

W następnym sezonie (1985-86) złamał sobie kość w nodze, i opuścił aż 64 mecze. To był sezon, w którym miał najdłuższa przerwę, grał w niewielu meczach i nie dłużej niż po 20 minut. W ciągu 18 zagranych meczów zaliczał średnią 22,7 punktów na mecz, 2,9 asyst i 3,6 zbiórek. Został wybrany do meczu gwiazd, ale nie wystąpił w nim z powodu kontuzji. Mimo, iż Jordan prawie wcale nie grał, to i tak jego drużyna weszła do play-off, gdzie zespół Boston Celtics rozgromił ich w pierwszej rundzie 3:0. Celtowie zostali później mistrzami tego sezonu. Podczas drugiego meczu fazy play-off z drużyną z Bostonu, Air praktycznie sam doprowadził do 2 dogrywek, zdobywając 63 punkty(co jest rekordem punktowym play-offs nie pobitym do dziś). Larry Bird powiedział potem: "Tego dnia grał Pan Bóg, przebrany za Michaela Jordana". W tych play-offach MJ notował średnio 43,7 punktu na mecz.

Przyszły sezon (1986-87) Michael rozpoczął z chęcią rewanżu. Ten sezon był dla niego znakomity, bowiem zaliczył swoją najwyższą w karierze średnią punktową - 37,1 punktu na mecz. Jednocześnie stał się pierwszym zawodnikiem od czasów legendarnego Wilta Chamberlaina, któremu udało się zaliczyć ponad 3 tysiące punktów w sezonie. Oprócz tego stał się pierwszym zawodnikiem w historii, który zaliczył 200 przechwyceń piłki oraz 100 bloków w jednym sezonie. W spotkaniu przeciwko New Jersey Nets (26 lutego), zdobył 58 punktów; w spotkaniu przeciwko Atlancie zaliczył 61 punktów, tym samym kolejny raz wpisał się na listę zawodników NBA którzy zdobyli 60 i więcej punktów w jednym meczu. Podczas weekendu gwiazd, wygrał konkurs Slam Dunków i zagrał w meczu gwiazd.

Sezon 1987-88 także był owocny dla "latającego". Jego drużyna zanotowała 50 zwycięstw fazie zasadniczej, a on sam stawał się coraz lepszym zawodnikiem. Został MVP sezonu, obrońcą roku, podczas weekendu gwiazd stał się pierwszym zawodnikiem któremu udało się obronić tytuł najlepiej dunkującego zawodnika podczas Slam Dunk Contest (później dokonał tego Jason Richardson). Sam mecz też zakończył sukcesem, czyli zdobyciem nagrody MVP All Star Game zdobywając 42pkt (miał okazje pod koniec meczu pobić wyczyn Wilta Chamberleina w największej zdobyczy pkt w all-stars lecz zachował sie jak dojrzała już gwiazda - choć miał tylko 25lat i nie chciał zdobyć ostatnich 2pkt by pozwolić Wiltowi dalej cieszyć sie ze swojego rekordu). W tym sezonie notował średnio 35 punktów w meczu, kolejny raz wygrywając klasyfikację strzelców (druga z kolei). Oprócz wszystkich nagród, dostał się do pierwszej piątki całej ligi i pierwszej piątki obrońców i zdobył tytuł MVP (najlepszy zawodnik NBA). W fazie rozgrywek posezonowych przeszli przez pierwsza rundę zwycięsko (3-2 z Cavs), jednak w kolejnej rundzie gładko przegrał z Detroit Pistons 4-1. Po sezonie Charles Oakley, przyjaciel Jordana, został sprzedany do New York Knicks. Obaj zawodnicy byli ze sobą zgrani, a samemu MJ-owi trudno było się pogodzić z ta zmianą. W tym sezonie zanotował średnią 32,5 punktu na mecz, 2,89 przechwytu oraz rekordową liczbę asyst, 8 w meczu.

Historycznym dla Jordana dniem okazał się 25 stycznia 1989 r., ponieważ wtedy przekroczył barierę 10 tys. punktów. na koniec sezonu znowu został najlepszym strzelcem w całej lidze, i został zapisany do pierwszej piątki ligi i obrońców. W meczu All-Star zaliczył 28 punktów w 33 minuty, ale nie został MVP. Gazeta The Sporting News uznała go za sportowca roku. W play-offach znowu zagrał z Cavs, którzy byli zdecydowanymi faworytami. Po ciężkiej walce w meczu numer 5 Bulls wygrali i przy stanie meczu 100-99 dla Cavs Jordan oddał rzut w ostatnim momencie meczu, zapewniając swojej drużynie wygraną i awans do kolejnej rundy. Wielu fachowców uważa, że właśnie ten rzut, nazwany "The Shot", otworzył Bykom drogę do przyszłego mistrzostwa NBA. Po 6 zaciętych meczach z Knicksami, przeszli do dalszej fazy rozgrywek. W finale konferencji Chicago uległo 2-4 Tłokom z Detroit.

Sezon 1989-1990 przyniósł nowego trenera, Phila Jacksona, który znajduje się na liście 10 najlepszych trenerów w historii. Jordan mocno zżył się z nowym szkoleniowcem (kiedy Jackson odszedł w 1998 r., Michael zrobił to samo). Pod okiem Jacksona Bulls zakończyli sezon z bilansem 55-27, a Jordan wygrał klasyfikację strzelców (33,6 punktu na mecz), oraz klasyfikacje najlepiej przechwytujących (2,77 na mecz). W finale konferencji Byki już po raz drugi uznali wyższość Pistons, dla samego Mike'a te rozgrywki były dobre, notował średnio 36.7 punktu na mecz.

Do kolejnego sezonu (1990-91) Jordan przygotowywał się, poświęcając całe wakacje. Jego drużyna zaliczyła 61 wygranych(rekord klubowy). Jak co rok wystąpił podczas meczu gwiazd.Kolejny raz był w pierwszej piątce ligi i obrońców. W tym sezonie zanotował średnią 31,5 punktu na mecz, 11 krotnie przekraczając barierę 40 punktów w meczu. W fazie pucharowej byki zmiatali każdą drużynę, Knicks i Philadelphię,a w finałach po raz kolejny spotkali się z Detroit, tym razem wygrywając bez większych problemów 4-0. W finale, choć przegrali pierwszy mecz z Los Angeles Lakers, łatwo wygrali następne 4 i zdobyli pierwsze w historii mistrzostwo. Michael został MVP finałów. Zdobywał średnio 31,1 punktu, 6,4 zbiorki i 8,4 asyst.

W kolejnym sezonie (1991-92)drużyna z Chicago wygrała 67 spotkań, a MJ zdobył MVP sezonu, dołączając do tego pierwszą piątkę ligi i pierwszą piątkę obrońców. Jego średnia wyniosła 30,1 punktu na mecz. W fazie play-off kolejno wygrywali z Miami Heat, NY Knicks i Cavs. W finale czekała ich potyczka z Portland. Po 6 meczach obronili mistrzostwo. Mike notował średnio 34,5 punktu i kolejny raz został MVP finałów. Latem Jordan razem z Dream Teamem (polskie "Drużyna Marzeń") zagrał na Igrzyskach w Barcelonie. Wtedy po raz pierwszy w historii koszykówki drużyna amerykańska składała sie wyłącznie z zawodowych zawodników parkietów NBA. Drużyna przywiozła złoty medal wygrywając każdy mecz średnio różnica 40pkt !!!

W kolejnym sezonie (1992-93) Bykom nie szło tak dobrze, wielu doszukiwało sie przyczyn w w zmęczeniu i pewnym znużeniu u dwóch najważniejszych zawodników czyli MJ i Pipena, których udział w igrzyskach w Barcelonie fizycznie na pewno sporo osłabił a wiadomo jak ważna rzeczą jest regeneracja zawodnika po niesamowicie absorbującym (składającym sie z 82spotkan+play-offs) sezonie. Wygrali 57 spotkań, Jordan notował średnio 32,6 punktu zdobywając 7 raz z rzędu króla strzelców ligi. W meczu gwiazd zdobył 30 punktów nie zdobywając tytułu MVP głównie dlatego ze jego drużyna (East) nie wygrała meczu, a z reguły tytuł ten przypada zawodnikowi z drużyny zwycięskiej. Pierwsze 2rundy paly-off byki przeszły z łatwością napotykając w finale konferencji zespół NY Knicks i tocząc z nimi jedne z najkrwawszych i najbardziej zaciętych serii w historii (ostatecznie wygrali 4-2 wychodząc ze stanu 0-2 po 1wszych 2 meczach !!) Na koniec, w ekscytującym finale, spotkali się ze Słońcami z Phoenix, zwycięska seria Mike'a była dobra, jednak o mistrzostwie zadecydował rzut oddany przez innego zawodnika, Johna Paxsona, który w na 3,9 sekundy przed końcem rzucił za trzy i zapewnił trzecie z kolei mistrzostwo ligi. Nie przeszkodziło to jednak MJ-owi w zdobyciu nagrody MVP, oraz uzyskaniu najwyższej średniej finałów w historii 41,0ptk/mecz, bijąc poprzedni 40,8 E.Baylora.

6 października 1993 po 9sezonach MJ ogłosił swoje odejście.

[edytuj] Statystyki

Sezon	Drużyna	Mecze	Min/mecz	Pkt	Pkt/mecz	% z gry	% 3pkt	% wolne	asysty	A/mecz	Zbiórki	Zb/mecz
1984-1985	Chicago Bulls	82	38,3	2313	28,2	51,5%	17,3%	84,5%	481	5,9	534	6,5
1985-1986	Chicago Bulls	18	25,1	408	22,7	45,7%	16,7%	84%	37	2,9	64	3,6
1986-1987	Chicago Bulls	68	40	3041	37,1	48,2%	18,2%	85,7%	377	4,6	430	5,2
1987-1988	Chicago Bulls	82	40,4	2868	35	53,5%	13,2%	84,1%	485	5,9	449	5,5
1988-1989	Chicago Bulls	80	40,2	2633	32,5	53,8%	27,6%	85%	650	8	652	8
1989-1990	Chicago Bulls	81	39	2753	33,6	52,6%	37,6%	85%	519	6,3	565	6,9
1990-1991	Chicago Bulls	82	37	2580	31,5	53,9%	31,2%	85,1%	453	5,5	492	6
1991-1992	Chicago Bulls	80	38,8	2404	30,1	51,9%	27%	83,2%	489	6,1	511	5,4
1992-1993	Chicago Bulls	73	39,3	2541	32,6	49,5%	35,2%	83,7%	428	5,5	522	6,7
1994-1995	Chicago Bulls	17	39,3	457	26,9	41,1%	50%	80,1%	90	5,3	117	6,9
1995-1996	Chicago Bulls	80	37,7	2491	30,4	49,5%	42,7%	83,4%	352	4,3	543	6,6
1996-1997	Chicago Bulls	80	37,9	2431	29,6	48,6%	37,4%	83,3%	352	4,3	482	5,9
1997-1998	Chicago Bulls	78	38,8	2357	28,7	46,5%	23,8%	78,4%	283	3,5	475	5,8
2001-2002	Washington Wizards	60	34,9	1375	22,9	41,6%	18,9%	79%	310	5,2	339	5,7
2002-2003	Washington Wizards	82	37	1640	20	44,5%	29,1%	82,1%	311	3,8	497	6,1
Podsumowanie		1072	38,3	32292	30,1	49,7%	32,7%	83,5%	5633	5,3	6672	6,2
Play-off		179	41,8	5987	33,4	48,7%	33,2	82,8	1022	5,7	1152	6,4
All-Star		13	29,4	262	20,2	47,2%	27,3%	75%	54	4,2	61	4,7

[edytuj] Osiągnięcia sportowe

• Pięciokrotny zdobywca tytułu MVP sezonu zasadniczego: 1987-1988, 1990-1991, 1991-1992, 1995-1996, 1997-1998
• Sześciokrotny zdobywca tytułu MVP finałów NBA: 1990-1991, 1991-1992, 1992-1993, 1995-1996, 1996-1997, 1997-1998
• Sześciokrotny mistrz NBA (w barwach Chicago Bulls): 1990-1991, 1991-1992, 1992-1993, 1995-1996, 1996-1997, 1997-1998
• Najlepszy obrońca NBA: 1987-1988
• Debiutant roku: 1984-1985
• Dwukrotny zwycięzca konkursu wsadów: 1987, 1988
• Dziesięciokrotny król strzelców NBA: 1986-1987, 1987-1988, 1988-1989, 1989-1990, 1990-1991, 1991-1992, 1992-1993, 1995-1996, 1996-1997,1997-1998
• Trzykrotny najlepszy przechwytujący NBA: 1987-1988, 1989-1990, 1992-1993
• Piętnastokrotny uczestnik meczu gwiazd: 13 razy w barwach Chicago Bulls i 2 razy w barwach Washington Wizards 2001/2002 i 2002/2003
• Dwukrotny złoty medalista igrzysk olimpijskich: Los Angeles w 1984 r. i w Barcelonie 1992 r. z zespołem Dream Team

[edytuj] Rekordy kariery

Najlepsze osiągnięcia Michaela Jordana
Punkty	69 (vs Cleveland Cavaliers)
Rzuty z pola (celne)	27 (vs Orlando Magic)
Rzuty z pola (próby)	49 (vs Orlando Magic)
Rzuty za "3" (celne)	7 (vs Golden State Warriors)
Rzuty za "3" (próby)	12 (vs Golden State Warriors)
Celne osobiste	26 (vs New Jersey Nets)
Rzuty osobiste	27 (vs New Jersey Nets)
Zbiórki ofensywne	8 (4 razy)
Zbiórki defensywne	14 (vs New Jersey Nets)
Zbiórki	18 (2 razy)
Asysty	13 (vs Portland Trail Blazers)
Przechwyty	10 (vs New Jersey Nets)
Bloki	6 (vs Seattle SuperSonics)
Minut na boisku	56 (vs Utah Jazz)

[edytuj] Ciekawostki

Ta sekcja wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w niej poprawić: usunąć sekcję "ciekawostki", informacje zintegrować z pozostałym artykułem. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

• W Meczu Gwiazd Szkół Średnich (McDonald's All-American Team) nie wszedł na parkiet nawet na minutę
• Jego pierwszy zawodowy kontrakt z Chicago Bulls podpisany 12 września 1984 wynosił 6,15 milionów dolarów za 7 lat gry. Po czterech latach renegocjował go na 8 lat za 25 milionów dolarów. Za sezon 1996/1997 dostał 30,14 miliona dolarów, a za sezon 1997/1998 33,6 miliona dolarów
• Pierwszy kontrakt reklamowy z firmą Wilson opiewał na 200 000 dolarów za rok
• W 1984 roku firma Nike zaczęła produkcję butów Air Jordan
• Jako 18 koszykarz w historii NBA przekroczył granicę 20000 punktów (8 stycznia 1993 r. przeciwko Milwaukee Bucks)

[edytuj] Numer

• Przez większą cześć kariery zawodowej grał z numerem 23. Ten numer powstał z numeru 45 z jakim grał jego starszy brat Larry, Michael uważał, że jest od niego o połowę słabszy więc zaokrąglił połowę z tej liczby. Kiedy powrócił do gry w 1995 roku grał z numerem 45
• W 1990 roku w spotkaniu przeciwko Orlando, zagrał z 12 dlatego, że przed meczem jego szafka w szatni została okradziona.

[edytuj] Występy w filmach

[edytuj] Aktor

• 2004: NBA Dynasty Series - Chicago Bulls: The 1990s jako on sam
• 2004: NBA prosto z ulicy: Czarodzieje Boiska cz. 1 (NBA Street Series: Ankle Breakers vol.1) jako on sam
• 2003: Looney Tunes znowu w akcji (Looney Tunes: Back in Action) jako on sam
• 2000: Michael Jordan na Maxa (Michael Jordan to the Max) jako on sam
• 1999: NBA: Jego Wysokość Jordan (NBA: Jordan His Airness)
• 1998: Gra o honor (He Got Game) jako on sam
• 1996: Kosmiczny mecz (Space Jam) jako on sam
• 1994: NBA Super Slams 2 jako on sam
• 1993: Dangerous: The Short Films jako on sam
• 1993: Michael Jordan: Air Time jako on sam
• 1992: Malcolm X jako on sam
• 1991: Super Slams of the NBA jako on sam
• 1989: Michael Jordan: Come Fly with Me jako on sam

[edytuj] Aktor (zdjęcia archiwalne)

• 2003: 200 Greatest Pop Culture Icons jako on sam

[edytuj] Aktor (gościnnie)

• 2002: A Season on the Brink jako on sam

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Profil zawodnika na oficjalnej stronie ligi NBA
• Oficjalna strona marki obuwia Air Jordans