Hakeem Olajuwon
Z Wikipedii
Hakeem Abdul Olajuwon (urodzony jako Akeem Abdul Olajuwon 21 stycznia 1963 roku w Lagos, Nigeria) jest byłym zawodowym koszykarzem, który zdobył sławę grając w Houston Rockets w lidze NBA. Olajuwon uważany jest za jednego z najlepszych graczy środkowych w historii koszykówki. Jego nazwisko wymienia się obok takich zawodników jak George Mikan, Bill Russell, Wilt Chamberlain, Kareem Abdul-Jabbar, Shaquille O'Neal, Patrick Ewing i David Robinson. Nazywany był „Hakeem the Dream” (Hakeem Marzenie) za swój wdzięk na parkiecie i poza nim. Przez kolegów z drużyny uważany był za dowcipnisia, a prezenterowi stacji CBS, Billiemu Packerowi wyznał, że jego ulubionym jedzeniem są lody. Jego nazwisko „Olajuwon” znaczy dosłownie „zawsze na szczycie”.
Spis treści |
[edytuj] Kariera koszykarska
[edytuj] Uniwersytet w Houston
Olajuwon, z pochodzenia Joruba, wyjechał z Nigerii do USA na studia. Studiował i grał w koszykówkę na Uniwersytecie w Houston (University of Houston) razem z Clydem Drexlerem, z którym należał do bractwa Phi Slamma Jamma (taki przydomek nosiła drużyna uczelni w latach 1982-1984). Latem 1984 roku uważany był za najlepszego amatora w roczniku, w którym była cała plejada przyszłych sław NBA: Michael Jordan, Charles Barkley, John Stockton. W drafcie z 1984 roku został wybrany z numerem 1 przez Houston Rockets, którzy prawo wyboru zawdzięczali, dosłownie, rzutowi monetą. Był to szczęśliwy rzut, ponieważ prawo ciągnięcia mogło przypaść Portland Trail Blazers, którzy w owym czasie mieli kiepski okres i kariera Hakeema mogłaby potoczyć się inaczej.
[edytuj] Houston Rockets
Olajuwon zdobywał średnio 20,6 punktu oraz notował 11,9 zbiórki oraz 2,86 bloku na mecz w swoim debiutanckim sezonie w lidze. W głosowaniu na Nowicjusza Roku (Rookie of the Year) w roku 1985 zajął drugie miejsce tuż za Michaelem Jordanem i był jedynym, obok Jordana, który otrzymał głosy od każdego wybierającego. Rockets odnieśli natychmiastowy sukces, gdy tylko Olajuwon zgrał się z Nowicjuszem Roku 1984 Ralphem Sampsonem. Razem stworzyli duet zwany „Twin Towers” (Bliźniacze Wieże), który doprowadził Houston do finałów NBA w roku 1986, gdzie ulegli jednak drużynie Boston Celtics.
[edytuj] Przemiana
Po stracie Sampsona, najpierw z powodu kontuzji, potem po sprzedaży, Rockets walczyli w lidze z różnym skutkiem, choć sam Olajuwon dobrze się rozwijał. Jego gra sprawiła, że na wiele lat zagościł w składzie wybieranej Pierwszej Drużyny ligi NBA, a w 1993 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo. W tym okresie Olajuwon opanował do perfekcji zwody i grę obrotem pod koszem, co stało się jego znakiem firmowym (otrzymało nazwę Dream Shake), a także intensywnie rywalizował z innymi grającymi wówczas środkowymi, jak i ze znienawidzonym rywalem Karlem Malonem.
[edytuj] Mistrzowskie lata
Hakeem zdobył długo oczekiwany mistrzowski tytuł prowadząc Rockets do zwycięstwa w lidze w roku 1994 i 1995. Triumf w roku 1994 dał miastu Houston pierwszy w jego historii mistrzowski tytuł w sporcie zawodowym.
W tym czasie Olajuwon zdobył reputację znakomitego obrońcy, jak również najlepszego środkowego swojej generacji. Potrafił zdominować innych doskonałych centrów, takich jak David Robinson, Patrick Ewing, Dikembe Mutombo i Shaquille O'Neal, a także skutecznie rywalizował z innymi słynnymi obrońcami, jak np.: Dennis Rodman czy Karl Malone.
Najdobitniej przekonał się o tym w roku 1995 David Robinson (Admirał), nikt inny tylko Najwartościowszy Gracz sezonu regularnego, który stał się ofiarą jednoosobowego szturmu w wykonaniu Hakeema. Olajuwon wypunktował Robinsona 35 punktów do 24 punktów (zdobytych przez zawodników) i nieustannie zawstydzał Robinsona swoim zagraniem Dream Shake. Nawet Dennis Rodman, chyba najlepszy obrońca swojej generacji, nie mógł mu pomóc powstrzymać Hakeema. Później cytowano słowa Robinsona z czasopisma Life Magazine: Hakeem? Nie rozwiążecie problemu z Hakeemem.
Hakeem był na szczycie swojej kariery. Był najlepszym środkowym czasów, w których nie brakowało innych wspaniałych centrów. W 1994 roku rozegrał najpiękniejszy sezon stając się jedynym graczem w historii NBA, który w tym samym sezonie zdobył nagrody dla najwartościowszego gracza sezonu zasadniczego, najwartościowszego gracza finałów oraz najlepszego obrońcy roku. W 1995 i 1996 roku zakończył sezon na drugim miejscu w klasyfikacji strzelców.
Był Królem Królów.
[edytuj] Okres po mistrzostwie
Dni chwały Rockets skończyły się, kiedy wrócił Michael Jordan, a Chicago Bulls znów na kilka lat zdominowali ligę. Ważnym jest, aby pamiętać, że choć Rockets w swojej historii niejednokrotnie pokonali Bulls prowadzonych przez Jordana, to jednak nigdy nie spotkali się z Chicago w Finałach NBA. Olajuwon kontynuował przewodzenie zespołowi do późnych lat 90., występując w drużynie z Drexlerem, Charlesem Barkleyem, a także niedawno pozyskanym Scottie Pippenem, ale nawet kombinacja tych czterech zawodników nie przywróciła chwały Houston. Niestety cała czwórka nigdy nie wystąpiła razem.
[edytuj] Toronto Raptors
Houston zaczęli wówczas przebudowywać zespół, sprowadzając młodych obrońców Cuttino Mobleya i Steve Francisa, który zdobył nagrodę Nowicjusza Roku 2000. 8 sierpnia 2001 roku Hakeem został oddany do Toronto Raptors za prawa wyboru w drafcie (w drafcie z roku 2002 Houston wybrali z numerem 15 Bostjana Nachbara). Tam Olajuwon rozegrał swój ostatni sezon w NBA, zanim odszedł na emeryturę jako jeden z najlepszych graczy obrotowych wszech czasów. Krótko po jego odejściu na emeryturę Rockets zastrzegli numer 34 (z takim numerem na koszulce Olajuwon grał w tej drużynie).
[edytuj] Wiara muzułmańska
Przez cały czas kariery w collegu i na początku kariery w NBA, był często niezdyscyplinowanym graczem, który mówił tyłem do urzędników, a także biorącym udział w walkach z innymi graczami (np.: z Magikiem Johnsonem) i gromadzącym dużą ilość osobistych fauli. Jednakże później w karierze Olajuwon zaczął poznawać swoją stronę duchową, stając się gorliwym muzułmaninem i decydując się na zmianę swojego imienia, aby miało właściwe arabskie brzmienie, gdy stał się bardzo pobożny.
Oficjalnie poinformował o zmianie imienia z Akeem na Hakeem 9 marca 1991 roku. Ja nie tylko zmieniam pisownię mojego imienia, ja je poprawiam, tłumaczył później. Olajuwon był nadal konsekwentnie uważany za jednego z czołowych środkowych ligi pomimo ścisłego przestrzegania zasad miesiąca Ramadan, który przypadał podczas jego wszystkich sezonów w NBA, a jest on zazwyczaj niezwykle trudny dla wszystkich muzułmańskich sportowców. Zdobył również uznanie za swoje sportowe zachowanie na parkiecie i działania charytatywne poza nim, a także stał się znany jako jedna z najinteligentniejszych osobowości w świecie sportu, mówiąc kilkoma językami i posiadając niezwykle rozwinięty zmysł oceniania sztuki. Odszedł na emeryturę z reputacją jednego z najlepszych graczy NBA.
[edytuj] Osiągnięcia
- Mistrzostwo NBA (1994, 1995)
- Najwartościowszy Gracz Finałów NBA (1994, 1995)
- Najwartościowszy Gracz sezonu zasadniczego (1994)
- Najlepszy Obrońca Roku (1993, 1994)
- Pierwsza Drużyna NBA (1987, 1988, 1989, 1993, 1994, 1997)
- Druga Drużyna NBA (1986, 1990, 1996)
- Trzecia Drużyna NBA (1991, 1995, 1999)
- Pierwsza Drużyna Obrońców (1987, 1988, 1990, 1993, 1994)
- 12 razy udział w meczu gwiazd
- Złoty medal olimpijski (1996)
- Jeden z czterech zawodników którym udało się zanotować quadruple-double
W 1996 roku został wybrany do Pięćdziesiątki Najwspanialszych Graczy w historii NBA.
Jedyny gracz w historii NBA, który w jednym sezonie zdobył nagrody Najwartościowszy Gracz sezonu zasadniczego, Najwartościowszy Gracz Finałów NBA, Najlepszy Obrońca Roku (1994).
Stał się trzecim graczem w historii NBA (po Abdul-Jabbarze i Billu Waltonie), który podczas tego samego sezonu zdobył tytuł dla najlepiej zbierającego piłki i najlepiej blokującego rzuty.
Lider wszech czasów w ilości zablokowanych rzutów, zdetronizował Kareema Abdul-Jabbara. (Statystyki NBA nie obejmują jednak wczesnych lat kariery Abdul-Jabbara w lidze).
Olajuwon jest jedynym graczem w historii NBA, który znajduje się w czołowej dziesiątce wszech czasów w kategoriach punktów, zbiórek, bloków i przechwytów.
[edytuj] Statystyki
mecze | min/mecz | pkt | pkt/mecz | % z gry | %3pkt | %wolne | asysty | a/mecz | zbiórki | zb/mecz | bloki | bl/mecz | przechwyty | p/mecz | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sezony zasadnicze | 1238 | 35,7 | 26946 | 21,8 | 51,2% | 20,2% | 71,2% | 3058 | 2,5 | 13748 | 11,1 | 3830 | 3,09 | 2162 | 1,75 |
Playoff | 145 | 39,6 | 3755 | 25,9 | 52,8% | 22,2% | 71,9% | 458 | 3,2 | 1621 | 11,2 | 472 | 3,26 | 245 | 1,69 |
All-Star | 12 | 22,5 | 117 | 9,8 | 40,9% | 100% | 52% | 17 | 1,25 | 94 | 7,8 | 23 | 1,92 | 15 | 1,25 |
Kareem Abdul-Jabbar • Nate Archibald • Paul Arizin • Charles Barkley • Rick Barry • Elgin Baylor • Dave Bing • Larry Bird • Wilt Chamberlain • Bob Cousy • Dave Cowens • Billy Cunningham • Dave DeBusschere • Clyde Drexler • Julius Erving • Patrick Ewing • Walt Frazier • George Gervin • Hal Greer • John Havlicek • Elvin Hayes • Magic Johnson • Sam Jones • Michael Jordan • Jerry Lucas • Karl Malone • Moses Malone • Pete Maravich • Kevin McHale • George Mikan • Earl Monroe • Hakeem Olajuwon • Shaquille O'Neal • Robert Parish • Bob Pettit • Scottie Pippen • Willis Reed • Oscar Robertson • David Robinson • Bill Russell • Dolph Schayes • Bill Sharman • John Stockton • Isiah Thomas • Nate Thurmond • Wes Unseld • Bill Walton • Jerry West • Lenny Wilkens • James Worthy
Brown • Cassell • Chilcutt • Drexler • Elie • Herrera • Horry • Jones • Maxwell • Olajuwon (MVP finałów) • Smith • Tabak • Trener Tomjanovich
Brooks • Bullard • Cassell • Cureton • Elie • Herrera • Horry • Jent • Maxwell • Olajuwon (MVP finałów) • Smith • Thorpe • Trener Tomjanovich
Charles Barkley • Penny Hardaway • Grant Hill • Karl Malone • Reggie Miller • Hakeem Olajuwon • Shaquille O'Neal • Gary Payton • Scottie Pippen • Mitch Richmond • David Robinson • John Stockton
Trener Lenny Wilkens
Neeley • Tonkovich • Shannon • Share • Melchiorre • Workman • Beck • Selvy • Ricketts • Green • Hundley • Baylor • Boozer • Robertson • Bellamy • McGill • Heyman • Barnes • Hetzel • Russell • Walker • Hayes • Alcindor • Lanier • Carr • L. Martin • Collins • Walton • D. Thompson • Lucas • Benson • M. Thompson • E. Johnson • Carroll • Aguirre • Worthy • Sampson • Olajuwon • Ewing • Daugherty • D. Robinson • Manning • Ellison • Coleman • L. Johnson • O'Neal • Webber • G. Robinson • Smith • Iverson • Duncan • Olowokandi • Brand • K. Martin • Brown • Yao • James • Howard • Bogut • Bargnani • Oden