Bobrowniki (województwo kujawsko-pomorskie)
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°46'36" N 18°57'26" E
| Bobrowniki | |||
|
|||
| Województwo | kujawsko-pomorskie | ||
| Powiat | lipnowski | ||
| Gmina | Bobrowniki | ||
| Sołtys | Stanisław Chojnacki | ||
| Położenie | 52° 46' 36'' N 18° 57' 26'' E |
||
| Liczba mieszkańców • liczba ludności |
980 |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
54 | ||
| Tablice rejestracyjne | CLI | ||
|
Położenie na mapie Polski
  Bobrowniki
|
|||
| Strona internetowa wsi | |||
_COA.svg/120px-POL_gmina_Bobrowniki_(powiat_lipnowski)_COA.svg.png)
Bobrowniki – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Bobrowniki.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
[edytuj] Historia
Od 1320 wraz z ziemią dobrzyńską własność królewska, w 1329 zdobyta przez Jana Luksemburskiego, w 1330 sprzedana Krzyżakom. Od 1343 po pokoju w Kaliszu wraca do Polski.
.jpg/240px-Bobrowniki_(js).jpg)
Pierwsze wzmianki o zamku w Bobrownikach pochodzą z 1349 roku przy okazji nadania praw miejskich Lipnu przez księcia mazowieckiego Władysława. Dokument ten został wystawiony właśnie na najprawdopodobniej drewnianym zamku w Bobrownikach.
W 1377 ziemia dobrzyńska została oddana w zastaw Krzyżakom za sumę 40 000 złotych przez Władysława Opolczyka i w rezultacie zakon przystąpił do budowy zamku murowanego w latach 1392-1396. W 1403 osada Bobrowniki uzyskała prawa miejskie od Konrada von Jungingiena pod niemiecką nazwą Beberen. Jednak już w 1405 r. Bobrowniki i ziemia dobrzyńska wróciły do Polski na mocy ustaleń zjazdu w Raciążku.
W 1409 zamek zdobyty przez Krzyżaków, odbity przez wojska polskie w 1410. W XV wieku rozkwit gospodarczy, w XVI-XVII wieku zamek był siedzibą starostów, sądu ziemskiego i miejskiego. Zamek zburzony w czasie potopu szwedzkiego, podobnie jak i miasto. Zamek nie został już odbudowany, w XVIII wieku powolne odradzanie się i rozbudowa miasta, a w okolicy rozwijało się osadnictwo niemieckie i w końcu XIX wieku połowa lokalnej ludności jest narodowości niemieckiej. W końcu XVIII wieku miasto Bobrowniki zaczęło powoli podupadać na korzyść niedalekiego Lipna.
W 1815 r., na mocy ustaleń kongresu wiedeńskiego, Bobrowniki znalazły się po rosyjskiej stronie granicy rosyjsko-pruskiej, stając się tym samym jedyną krzyżacką lokacją miejską w granicach Królestwa Kongresowego. Przygraniczne położenie z dala od szlaków drogowych i kolejowych przyczyniły się do dalszej marginalizacji miejscowości, która w 1870 utraciła prawa miejskie, stając się gminą.
Do I wojny światowej gmina Bobrowniki jako gmina przygraniczna była miejscem postoju barek, statków i tratew na Wiśle przed odprawą celną. Po II wojnie światowej gmina Bobrowniki funkcjonowała bez zmian, po reorganizacjach w latach 1954 i 1961 ostatecznie zlikwidowana 1 stycznia 1976 roku. 1 października 1982 roku ponownie powołano okrojoną terytorialnie gminę Bobrowniki.
[edytuj] Zabytki
- ruiny zamku krzyżackiego z końca XIV wieku
- kościół parafialny pw. św. Anny z XVIII w.
- cmentarz parafialny rzymskokatolicki z przełomu XIX/XX w.
Bobrowniki zachowały częściowo cechy miejskiego układu przestrzennego z obszernym, prostokątnym rynkiem i elementami małomiasteczkowej zabudowy z XIX i XX w.
