Brennica

Z Wikipedii

Brennica – rzeka w Polsce, w województwie śląskim, pierwszy większy prawobrzeżny dopływ Wisły. Jedna z głównych rzek Beskidu Śląskiego.

Źródła Brennicy znajdują się w Brennej na wysokości ok. 790 m n.p.m., na południowych zboczach Stołowa. Długość 16,8 km, średni spadek 2,8%. Spływając początkowo w kierunku południowym, Brennica zatacza następnie szeroki łuk w prawo i od ujścia do niej Leśnicy płynie już w kierunku północno-zachodnim. Uchodzi do Wisły na granicy Górek Wielkich i Harbutowic, ok. 2,5 km na południe od Skoczowa, na wysokości 303 m n.p.m.

Rzeka charakteryzuje się dużą zmiennością wodostanów i w przeszłości często wylewała. 4 km jej dolnego biegu na terenie Górek Wielkich uregulowano i obwałowano w okresie międzywojennym – zatrudnieni przy tych pracach robotnicy byli w 1936 r. organizatorami wielkiego strajku okupacyjnego, którego celem było wywalczenie lepszych warunków pracy i płac. Bieg środkowy rzeki na terenie Brennej uregulowany został w latach 70. XX w. W tym samym czasie rozpatrywany był pomysł budowy zapory wodnej na Brennicy, z usytuowaniem w dolnej części wsi – jak dotychczas bez dalszych kroków.

Nazwa rzeki, podobnie jak wsi Brenna, pochodzi od zaginionego dziś słowa breń, oznaczającego błoto, glinę, bagno (od starosłowiańskiego pierwiastka brenije – oznaczające glinę, błoto, bagnisty grunt ^[1].

Przypisy