Bujacza Przełęcz

Z Wikipedii

Bujacza Przełęcz po prawej stronie między koroną Skrajnych Jatek a Bujaczym Wierchem – widok z Doliny Zielonego Stawu

Bujacza Przełęcz (niem. Stiernbergsattel) – szeroka trawiasta przełęcz położona na wysokości 1912 m n.p.m. w grani głównej Tatr Bielskich na Słowacji.

Przełęcz ta oddziela od siebie dwa masywy we wschodniej części Tatr Bielskich: grań Bielskich Jatek (prowadzącą z zachodu od Szalonej Przełęczy poprzez Zadnie, Pośrednie i Skrajne Jatki) oraz Bujaczy Wierch (Bujači vrch, 1947 m) na wschodzie. Ostatnim wzniesieniem w grani Jatek, opadającym na Bujaczą Przełęcz, jest Golica Bielska, tworząca wraz z podwójnym wierzchołkiem Skrajnych Jatek charakterystyczną koronę.

W pobliżu przełęczy z północnej strony grani odgałęzia się Jagnięcy Grzbiet, oddzielający południowo-wschodnią część Doliny pod Koszary (Mały Koszar) od wąskiej Doliny Jagnięcej. Na południe przełęcz opada żleb, prowadzący na Rakuską Polanę do Doliny Kieżmarskiej.

Do 1978 r. granią przez przełęcz prowadził szlak Magistrali Tatrzańskiej. Fragment znajdujący się w Tatrach Bielskich został jednak zamknięty, a na terenie grzbietu utworzono rezerwat ścisły. U jego stóp przebiega zielony szlak z Tatrzańskiej Kotliny do Doliny Białych Stawów.

Nazwa przełęczy, podobnie jak Bujaczego Wierchu, pochodzi od słowa bujak, oznaczającego w gwarze podtatrzańskiej byka albo buhaja, i wiąże się z hodowlą i wypasem bydła, prowadzonymi przez wiele wieków na terenie Tatr Bielskich.

[edytuj] Bibliografia