Camillo Perini

Z Wikipedii

Camillo Perini (ur. 1887, zm. 27 sierpnia 1942) - włoski pilot, pułkownik Wojska Polskiego.

Był zawodowym oficerem armii austro-węgierskiej. Do lotnictwa wstąpił w 1912 roku, a w czasie I wojny światowej dowodził kilkoma eskadrami (Fliegerkompagnie), między innymi Flik 66D, na frontach: rosyjskim, serbskim i włoskim. Wojnę zakończył w stopniu kapitana (Hauptmann).

15 listopada 1918 wstąpił do polskiego lotnictwa i został przydzielony do III Eskadry Lotniczej przemianowanej następnie na 7 Eskadrę Myśliwską. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej a następnie dowodził III i II Grupą Lotniczą. W kwietniu 1920 został mianowany szefem lotnictwa przy Ścisłym Sztabie Naczelnego Wodza. W kolejnych latach piastował stanowiska szefa lotnictwa 3 i 6 armii.

W 1921 w stopniu podpułkownika był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 Pułku Lotniczego a następnie dowodził 3. i 6 Pułkiem Lotniczym. W 1929 przeszedł w stan spoczynku.

We wrześniu 1939 wyjechał do Włoch, gdzie organizował ewakuację polskich żołnierzy do Francji. Aresztowany przez włoską policję w 1940 przebywał w areszcie domowym w Montefiascone. Zmarł w 27 sierpnia 1942 w szpitalu w Viterbo w wyniku ostrego zapalenia wyrostka.

Odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.

[edytuj] Źródła i bibliografia

• Butkiewicz, Jerzy: Z kabiny obserwatora - Camillo Perini, [w:] Lotnictwo z szachownicą, nr 11, ISSN 1643-5702;
• O'Connor, Martin: Air Aces of the Austro-Hungarian Empire 1914-1918, Flying Machines Press, Mountain View 1994, ISBN 0-9637110-1-6.