Celestyn Czaplic

Z Wikipedii

Celestyn Czaplic herbu Kierdeja (ur. 6 kwietnia 1723, zm. 3 maja 1804 w Warszawie) – łowczy wielki koronny od 1773, marszałek sejmu 1766.

W 1746 został podczaszym kijowskim. Był deputatem do Trybunału Koronnego, posłem sejmów 1752, 1754, 1758, 1766, 1767/1768. 24 czerwca 1765 został podkomorzym wołyńskim. W 1766 był marszałkiem tzw. sejmu Czaplica, na którym ostatecznie pogrzebano projekt reform familii Czartoryskich. W czasie jednej z z sesji, wyczerpany całonocnymi obradami zasnął na taborecie, a w imieniu zemdlałego na siłach marszałka posiedzenie zakończył ktoś z widowni.^[1] Mimo wszystko sejm uchwalił gratyfikację za jego pracę w wysokości 80 000 złp, a Stanisław August odznaczył go Orderem Świętego Stanisława. W 1767 przystąpił do konfederacji radomskiej. W 1768 podpisał narzucony Rzeczypospolitej traktat gwarancyjny Katarzyny II. W 1775 został kawalerem Orderu Orła Białego. W latach 1778-1780 zasiadał w Radzie Nieustającej. W czasie Sejmu Czteroletniego wszedł w 1788 do Komisji Wojskowej Obojga Narodów.

Brał udział w urządzanych przez króla obiadach czwartkowych. Był autorem popularnej przyśpiewki biesiadnej Kurdesz nad kurdeszami.

Przypisy