Clay Regazzoni
Z Wikipedii
Clay Regazzoni | |
Imię i nazwisko | Gianclaudio Regazzoni |
Kraj | Szwajcaria |
Urodzony | 5 września 1939 |
Zmarł | 15 grudnia 2006 |
Sukcesy | |
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Gianclaudio "Clay" Regazzoni (ur. 5 września 1939 roku w Porza k. Lugano, zm. 15 grudnia 2006 roku w pobliżu Parmy) - był szwajcarskim kierowcą wyścigowym, wicemistrzem świata Formuły 1 z 1974 roku i mistrzem Formuły 2 z 1970 roku.
Szwajcar o włoskim rodowodzie - mając już w kieszeni tytuł mistrzowski Formuły 2 - debiutował w Formule 1 w barwach Ferrari w 1970 roku. Już w piątym wyścigu w swojej karierze zanotował pierwsze zwycięstwo, podczas Grand Prix Włoch na torze Monza. Najlepszym sezonem w jego wykonaniu był 1974, gdy wywalczył tytuł wicemistrza świata, ulegając Émersonowi Fittipaldiemu o zaledwie trzy punkty.
Będąc w cieniu Niki Laudy w kolejnych dwóch sezonach odszedł z Ferrari, jednak występy w zespołach Ensign i Shadow były nieudane. W 1979 roku otrzymał szansę od Franka Williamsa i podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone odniósł pierwsze historyczne zwycięstwo dla tego zespołu.
Ustępując miejsca Carlosowi Reutemannowi powrócił do Ensigna w 1980 roku, lecz w trakcie Grand Prix USA West w Long Beach doznał urazu rdzenia kręgowego po wypadku, w którym zderzył się z opuszczonym samochodem Ricardo Zunino. W efekcie został sparaliżowany od pasa w dół i do końca życia poruszał się na wózku inwalidzkim.
Ogółem w swojej karierze F1 wystąpił w 139 wyścigach, odniósł 5 zwycięstw, również 5 razy startował z pole position.
W dalszej części swojego życia, używając ręcznego systemu prowadzenia samochodów, startował w zawodach prototypów sportowych oraz Rajdzie Paryż-Dakar. Komentował także wyścigi dla włoskiej telewizji. Zginął tragicznie w wypadku na autostradzie niedaleko Parmy, gdzie prowadzony przez niego samochód zderzył się czołowo z ciężarówką.
1967: Jacky Ickx • 1968: Jean-Pierre Beltoise • 1969: Johnny Servoz-Gavin • 1970: Clay Regazzoni • 1971: Ronnie Peterson • 1972: Mike Hailwood • 1973: Jean-Pierre Jarier • 1974: Patrick Depailler • 1975: Jacques Laffite • 1976: Jean-Pierre Jabouille • 1977: René Arnoux • 1978: Bruno Giacomelli • 1979: Marc Surer • 1980: Brian Henton • 1981: Geoff Lees • 1982: Corrado Fabi • 1983: Jonathan Palmer • 1984: Mike Thackwell