Dmitrij Zakutny

Z Wikipedii

Dmitrij Jefimowicz Zakutny, ros. Дмитрий Ефимович Закутный (ur. w 1897 r. w rostowskiej guberni w Rosji, zm. 1 sierpnia 1946 r. w Moskwie) – radziecki wojskowy (generał major), szef obywatelskiego zarządu Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji pod koniec II wojny światowej

Od 1916 r. służył w armii rosyjskiej, uczestnicząc w I wojnie światowej. W marcu 1918 r. wstąpił do armii bolszewickiej. Brał udział w wojnie domowej z białymi na południu Rosji. W 1923 r. przeszedł kursy piechoty. W latach 1924-1925 był szefem oddziału w sztabie IX Korpusu, a do 1928 r. – zastępcą szefa oddziału w sztabie Zachodnio-Kaukaskiego Okręgu Wojskowego. W 1931 r. ukończył Akademię Wojskową im. Frunze. W latach 1935-1936 służył w Akademii Sztabu Generalnego, a w 1938 r. ukończył ją. Następnie był szefem sztabu XXI Korpusu Strzeleckiego i dowódcą 21 Dywizji Strzeleckiej. 5 czerwca 1940 r. awansował do stopnia generała majora. Po najeździe wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 r., objął 21 lipca dowodzenie XXI Korpusu Strzeleckiego. 26 lipca w rejonie Homla dostał się do niewoli niemieckiej. Od razu zadeklarował chęć walki przeciwko stalinizmowi. Został osadzony w obozie jenieckim w Łodzi, a w końcu listopada w oflagu w Hammelburgu. 30 października został przeniesiony do obozu dla wysokich oficerów Armii Czerwonej w Berlinie podległego Abwehrze. Od lutego 1943 r. prowadził działalność propagandową podległą niemieckiemu ministerstwu propagandy. Redagował broszury, ulotki, plakaty, odezwy itp. Na jesieni 1944 r. współtworzył Komitet Wyzwolenia Narodów Rosji (KONR), zostając w listopadzie szefem jego obywatelskiego zarządu. Niemcy awansowali go do stopnia generała majora. 20 maja 1945 r. został aresztowany, po czym 13 czerwca przekazany Sowietom. Po słynnym moskiewskim procesie dowódców ROA został skazany na karę śmierci, wykonaną przez powieszenie 1 sierpnia 1946 r.