Drużbin

Z Wikipedii

Współrzędne: 51°50' N 18°49' E51.8333333 18.8166667 (Drużbin)


Drużbin
Województwo	łódzkie
Powiat	poddębicki
Gmina	Pęczniew
Położenie	51° 50' N 18° 49' E
Strefa numeracyjna (do 2005)	43
Tablice rejestracyjne	EPD
Położenie na mapie Polski Drużbin

Drużbin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Pęczniew.Wioska jest położona ok. 7 km na wsch. od głównej zapory zalewu "Jeziorsko". Wspomniana po raz pierwszy w 1386 r., dawniej szlachecka. Gniazdo rodowe Drużbińskich, w XVI w. - Rudnickich, a w 2 poł. XVI w. własność Zadzików h. Korab. Pierwotny drewniany kościół św. Stanisława B.M. istniał tu w początkach XV w. Obecny kościół murowany fundowany został ok. 1630 r. przez biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika. Wieżę dobudowano w XIX w. Jest to budowla orientowana,jednonawowa z kwadratowym prezbiterium zamknietym wielobocznie. Ściany posiadają oszkarpowania oraz wąskie okna zamknięte półkoliście. Wysoki dach z krępą późnobarokową sygnaturką. Poniżej okapu biegnie fryz renesansowy o stylizowanych elementach roślinnych, wykonany techniką sgraffitto. Sklepienie kolebkow0-krzyżowe zdobione rozetami wykonanymi ze stiuku. Jest tu monumentalny ołtarz główny z przełomu XVII/XVIII w. z obrazem św. Stanisława B.M., przywiezionym podobno przez fundatora świątyni z Krakowa. W ołtarzu krucyfiks barokowy. Dwa boczne ołtarze w tym samym stylu. Chór muzyczny o bogatej dekoracji plastycznej, wsparty na dwóch filarach. Chrzcielnica barokowa oraz stalle póżnobarokowe z XVII w. Monstarancja rokokowa, ornat z XIII w. Na wieży dzwon z 1640 r. z wyrytym napisem, że stanowi dar od fundatora kościoła z herbem Korab. Jakub Zadzik (1582-1642) ur. się w Drużbinie jako syn drobnego szlachcica. Powtarza się jednak od lat legendę, według której był synem kowala wychowanym przez możnego pana... Zadzik studiował w Krakowie i w Perugii, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie był sekretarzem królewskim. Uczestniczył w różnych poselstwach zagranicznych. W 1608 r. został kanonikiem, a wkrótce sekretarzem wielkim koronnym. W 1628 r. mianowano go kanclerzem wielkim koronnym. Był zaufanym doradcą Zygmunta III i Władysława IV, wywierał duży wpływ na sprawy polityczne i wojskowe. Zygmunt III wręczając mu pieczęć kanclerza rzekł: " Nie człowiekowi tę godność, ale tej godności człowieka daję godnego". W 1635 r. został biskupem krakowskim. Zbudował wiele kościołów oraz pałac biskupi w Kielcach. Zmarł w Bodzentynie. Spoczywa w katedrze krakowskiej.