Dzięgiel leśny
Z Wikipedii
| Dzięgiel leśny | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | araliowce |
| Rodzina | selerowate |
| Rodzaj | dzięgiel |
| Gatunek | dzięgiel leśny |
| Nazwa systematyczna | |
| Agelica sylvestris L. | |
| Sp.Pl., 1753 | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Dzięgiel leśny (Angelica sylvestris L.) - gatunek rośliny dwuletniej lub byliny należący do rodziny selerowatych (Apiaceae Lindl.). Gatunek eurosyberyjski. W Polsce pospolity.[1].
[edytuj] Charakterystyka [1][2]
- Pokrój'
- Bylina szybko rosnąca, osiąga 1,5 m wysokości.
- Łodyga
- Prosto wzniesiona, dęta, naga, obła, słabo rozgałęziona, w górnej części delikatnie bruzdowana. Kłącze białawe, rozgałęzione, o gorzkim smaku i zapachu marchwi.
- Liście
- Podwójnie do potrójnie pierzastych, nierówno piłkowane. Dolne są większe i bardziej złożone, posiadają pochwowate i rynienkowate ogonki, górne - prostsze, z dużą pochwą.
- Kwiaty
- Zebrane w baldachy, złożone z 20-55 baldaszków. Pokryw brak, pokrywki liczne, lancetowatorównowąskie. Płatki korony niepozorne, białe (czasami, rzadko są czerwonawe), eliptyczne. Pręciki stosunkowo długie, szyjka słupka wygięta. Kwitnie od lipca do września.
- Owoce
- Spłaszczone rozłupki, mają trzy cienkie żebra i dwa brzeżne skrzydła.
- Biotop, wymagania
- W środkowej Europie porasta niże i wyżyny, rzadziej pogórze i góry. Pierwotnie rósł w lasach i zaroślach wierzbowych, jednak rozprzestrzenił się na łąki kose, okresowo wilgotne, zarośla krzewiaste i zbiorowiska okrajkowe. Lubi podłoże próchniczne. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia, gatunek wyróżniający dla związku zespołów (All.) Atropion belladonnae.[3]
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina lecznicza - tłuczone nasiona stosowane były jako środek do zwalczania owadów (głównie wszy). Korzeń był używany do pobudzania czynności żołądka.
- Surowiec: korzeń dzięgla lekarskiego - Angelicae sylvestris radix, (Radix Angelicae minoris).
- Skład chemiczny: korzeń zawiera olejek eteryczny (felandren), pochodne kumaryny, związki acetylenowe (falkarinon), gorycze i żywice.
[edytuj] Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
