Eärnil I
Z Wikipedii
Eärnil I – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
Postać ta nie pojawia się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).
- W angielskim oryginale – Eärnil I
- Przekład Marii Skibniewskiej – Eärnil I (Earnil)[1]
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Eärnil I
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Eärnil I
Eärnil I (ur.? rok Trzeciej Ery – zm. 936 rok Trzeciej Ery) – Dúnadan, trzynasty król Gondoru i drugi spośród Królów Żeglarzy. Był synem Tarciryana, brat króla Falastura. Na tron wstąpił po śmierci stryja w 913 roku. W czasie swego panowania (trwającego 23 lata) odbudował Pelargir i stworzył potężną flotę. W 933 roku odniósł wielkie zwycięstwo – zdobył Umbar, który do tej pory znajdował się w rękach Korsarzy. Monarcha długo nie cieszył się tym sukcesem. Utonął w czasie wielkiego sztormu w pobliżu Umbaru. Jego następcą był Ciryandil.
Imię Eärnil pochodzi z języka quenya i znaczy w tej mowie Miłujący morze (ewentualnie Oddany morzu).
[edytuj] Przypis
- ↑ Ta forma występuje w starych wydaniach Władcy pierścieni.
Poprzednik Falastur |
Królowie Gondoru | Następca Ciryandil |