Edward Dojan-Surówka
Z Wikipedii
Edward Dojan-Surówka (ur. 1894 w Wielopolu Skrzyńskim, zm. 6 listopada 1982 w Walii) - pułkownik WP.
Podczas I wojny światowej początkowo w Legionach, od 1917 w armii austriackiej, a w 1919 trafił do Dywizji Syberyjskiej. Wraz z innymi żołnierzami tej dywizji dostał się do niewoli bolszewickiej, z której wkrótce zbiegł. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, m.in. dowódca ochotniczego 201 Pułku Piechoty. W 1921 mianowany dowódcą 15 Pułku Piechoty "Wilków", w składzie 28 Dywizji Piechoty, następnie dowódcą 2 Dywizji Piechoty Legionów stacjonującej w Kielcach.
Podczas wojny obronnej, w nocy 8 września 1939 po ataku dywersantów niemieckich na sztab dywizji, płk Dojan-Surówka doznał załamania nerwowego. Wraz z szefem sztabu ppłk. dypl. Mieczysławem Pęczkowskim i dowódcą łączności mjr. Stefanem Prokopem wsiadł do samochodu i odjechał do Warszawy. Nie zastając tam Wodza Naczelnego udał się do Rumunii. Po dezercji pułkownika, dowództwo dywizji objął płk dypl. Antoni Staich, a szefem sztabu został kpt. dypl. Zygmunt Szydłowski. Po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii, pochowany na cmentarzu w Lampeter.
