Edward Grabowski

Z Wikipedii

Edward Zdzisław Grabowski (ur. 18 marca 1849 w Buniszkach koło Suwałk, zm. 2 marca 1912 w Warszawie), polski krytyk I historyk literatury powszechnej, pedagog.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej, był synem Wincentego i Karoliny z Narbutów. Ukończył gimnazjum w Kownie, następnie studiował filologię i historię w Szkole Głównej Warszawskiej (1867-1871), przekształconej w 1869 w Uniwersytet Warszawski. Zakończył edukację ze stopniem kandydata nauk filologiczno-historycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował jako nauczyciel historii literatury w szkołach żeńskich w Warszawie (1871-1876), od 1876 był związany ze Szkołą Techniczną przy Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w Warszawie (inspektor, wykładowca języka polskiego). Od 1905 wykładał historię literatury polskiej i powszechnej w Towarzystwie Kursów Powszechnych w Warszawie. W 1908 został członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Przedstawił pierwszą w Polsce krytyczną analizę średniowiecznej literatury włoskiej, francuskiej i niemieckiej. Zajmował się opracowaniem wskazówek metodycznych do nauki o historii literatury powszechnej. Wraz z Piotrem Chmielowskim wydał antologię Obraz literatury powszechnej w streszczeniach i przykładach (dwa tomy, 1895-1896), ogłosił także przekłady dzieł Historya literatury angielskiej wieku XVIII Hermanna Hettnera (1883) i Francya przed rewolucyą Hipolyte Taine'a (1883). Oprócz rozpraw w czasopismach (o literaturze włoskiej: o Camoensie i Molierze), brał udział w opracowaniu „Dziejów literatury powszechnej”

Był ponadto autorem m.in.:

• O wykładzie historyi dla naszej młodzieży (1877)
• O współczesnej literaturze włoskiej (1879)
• O Kamoensie (1880)
• O Molierze (1882)
• Literatura kościelno-chrześcijańska i giermańsko-pogańska do Wojen Krzyżowych (1887)
• Literatura świata rycerskiego (1887)
• Średniowieczna literatura narodów zachodnio-europejskich (1887)

Źródła:

• Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983