Elżbieta Ficowska
Z Wikipedii
Elżbieta Ficowska (ur. 1942 w Warszawie) - polska działaczka, pedagog, autorka książek dla dzieci, w latach 2002-2006 przewodnicząca Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu.
[edytuj] Biografia
Urodziła się w getcie warszawskim jako Elżbieta Koppel, córka Josela Koppela i Heni z domu Rochman. Z inicjatywy Ireny Sendlerowej, jako półroczne niemowlę została przewieziona na aryjską stronę w drewnianej skrzynce, ukrytej na wozie pełnym cegieł. Jej "metryką" jest srebrna łyżeczka, z wygrawerowanym imieniem i datą urodzenia. Jej matka zginęła 3 listopada 1943 roku w obozie w Poniatowej wraz ze wszystkimi więźniami tego obozu. Ojciec zginął ponad rok wcześniej na warszawskim Umschlagplatz - zastrzelony na peronie w chwili, gdy odmówił wejścia do wagonu. Została adoptowana i wychowana przez Stanisławę Bussoldową, położną, współpracującą z Żegotą i osobiście z Sendlerową. Wówczas została również ochrzczona w obrządku rzymskokatolickim. O swoim pochodzeniu dowiedziała się przypadkiem, jako 17-letnia uczennica.
W latach 2002-2006 pełniła funkcję przewodniczacej Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu. Zajmuję się m.in. edukowaniem społeczeństwa, a w szczególności młodzieży na temat historii Holocaustu i innych związanych z tym tematem działań. Była żoną Jerzego Ficowskiego (ślub w 1968 roku), z którym ma córkę Annę.
