Eldacar (król Gondoru)

Z Wikipedii

Eldacar – fikcyjna postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.

Postać ta nie pojawia się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).

• W angielskim oryginale – Eldacar / Vinitharya
• Przekład Marii Skibniewskiej – Eldacar (Eldakar)^[1]/ Vinitharya
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Eldakar / Vinitharya
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Eldacar / Vinitharya

Eldacar (ur. 1255 rok Trzeciej Ery – zm. 1490 rok Trzeciej Ery) – Dúnadan, dwudziesty pierwszy król Gondoru. Był synem Valacara i Vidumavi. Urodził się w Rhovanionie, gdzie spędził kilka pierwszych lat życia, nim wraz z rodzicami powrócił do Gondoru. Wśród Nortów nosił imię Vinitharya. Jego „mieszane” pochodzenie wzbudzało niechęć wśród możnych Gondorczyków, więc gdy wstąpił na tron (1432 rok) rozpętała się wojna domowa (Waśń Rodzinna). Eldacar przez pięć lat bronił się zażarcie w Osgiliath przed buntownikami (na czele których stał Castamir). W końcu, gdy miasto padło, został zmuszony do ucieczki (1437 rok). Udał się do Rhovanionu, gdzie skupili się jego zwolennicy – zarówno Nortowie, jak i Gondorczycy. Po dziesięciu latach, wiedząc o powszechnej niechęci wobec Castamira, Eldacar powrócił do Gondoru. Rozgromił buntowników w bitwie u brodów na Erui i własnoręcznie zabił uzurpatora. Oblegiwał resztki przeciwników w Pelargirze, lecz ci dysponując flotą odpłynęli do Umbaru, gdzie założyli pirackie państewko. W obliczu spustoszenia królestwa Eldacar zaczął sprowadzać osadników z Rhovanionu. Okazał się mądrym władcą. W sumie panował przez 58 lat, z czego 10 spędził na wygnaniu. Po jego śmierci na tron wstąpił młodszy syn Aldamir (starszego Ornendila zamordowano w czasie Waśni Rodzinnej).

Imię Eldacar pochodzi z języka quenya i znaczy w tej mowie Możny elf.

[edytuj] Przypis

1. ↑ Ta forma występuje w starych wydaniach Władcy pierścieni.